ไตร่ตรองมองตน
เวลาทำหน้าที่อย่างซื่อตรงมาเป็นเวลานานมากแล้ว สว่างแล้วมืด มืดแล้วกลับมาสว่างอีก ประเด่ญวเป็นกลางวัน ผ่านไปอีกไม่นานก็เปลี่ยนเป็นกลางคืน เวลาเดินไปตามปรกติ แต่ทำไมในความรู้สึกดูเหมือนกับว่าเวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน เผลอนิดเดียวผ่านครึ่งปีไปแล้ว เข้าพรรษาก็พึ่งผ่านไปเจ็ดวัน อีกไม่กี่วันก็ออกพรรษาอีกแล้ว วัฏฏจักรของเวลาเป็นไปดั่งนี้ ชีวิตก็เฉกเช่นเดียวกันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป หากไม่รีบทำอะไรในช่วงที่ยังมีลมหายใจ บางทีอาจจะไม่มีโอกาสได้ทำสิ่งที่มุ่งหวังไว้อีกเลย