ดึกสงัดคืนวันอาทิตย์ฝันเห็นจระเข้ตัวใหญ่มาก ว่ายน้ำแหวกกระแสโผล่ขึ้นมาจากแม่น้ำ กำลังจะก้าวกระโดดหนี จากจระเข้ตัวนั้น แต่ขาไม่ยอมฟังคำสั่งจึงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ในช่วงขณะแห่งความหวาดกลัวได้พิจารณาโดยสังเขปว่าหากจะมีเวรกรรมอะไรที่เคยทำร่วมกันมาก่อน ก็ยินดีชดใช้กรรม ทำอะไรก็ขอเชิญทำตามสะดวกเถิด คาถาบทหนึ่งผุดขึ้นมาในมโนสำนึกว่า “พุทธเมตฺตํ จิตฺตํ มม……ฯลฯ....” จระเข้ตัวนั้น หยุดนิ่งและนอนแน่นิ่งอยู่ตรงหน้า ไม่ได้ทำร้ายอันใดเลย ทั้งยังทำหน้าเหมือนกำลังจะยิ้มให้ ตื่นขึ้นมากลางดึกนอนไม่หลับ จึงนั่งพิจารณาว่าความฝันนี้มันหมายถึงอะไร ใครจะมาทำร้ายเรา เพราะจระเข้าเป็นตัวแทนแห่งความโชคร้าย ใครที่ฝันเห็นเห็นจระเข้ก็ให้ระมัดระวังไว้ให้มาก อย่าเดินเข้าไปเหยียบตาปลาของใครเข้า ประเดี๋ยวจะโดนอาวุธสักอย่างฟาดฟัน ก็แค่ความฝันซึ่งซึ่งฝันตามปรกติไม่ค่อยได้ใส่ใจอันใด ผู้ที่ยังเป็นปุถุชนคนธรรมดาก็ย่อมจะต้องฝันบ้างเป็นธรรมดา ยกเว้นแต่พระอริยเจ้าที่ท่านหลับสนิทโดยไม่ฝัน

       สงสัยมานานว่าการสอนโดยการไม่พูดนั้นจะทำให้คนเกิดศรัทธาเลื่อมใสได้จริงหรือ มีความเป็นจริงที่สำคัญอย่างหนึ่งคือแม้ว่าความเป็นมนุย์จะมีเท่ากัน แต่ศักยภาพของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนพูดเก่ง แต่พอให้ทำกลับทำไม่ได้ บางคนพูดไม่เก่ง แต่พอถึงเวลาลงมือปฏิบัติเขากลับทำได้ดี บางคนมีความรู้ดีมาก แต่พอถึงให้พูดหรือทำ ก็ทำไม่ได้ ถ้าหากมีใครสักคนคิดเก่ง พูดเก่งและทำงานได้เก่ง โลกนี้ก็ไม่ต้องมีคนอื่นก็ได้ ปล่อยให้เขาคนนั้น คิด พูด ทำอยู่คนเดียวก็น่าจะเพียงพอ แต่ทว่าโลกไม่ได้ต้องการคนเก่งคนเดียว แต่ต้องการคนที่สามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้แม้จะมีความคิดเห็นที่แตกต่างกัน

        ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าชื่อจะเป็นสิ่งที่จะมีคนตามหา ชื่อจะกลายเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องตามหาให้พบ วันหนึ่งมีพระภิกษุรูปหนึ่งบอกว่ากำลังตามหาพระภิกษุที่มีชื่อว่า “บุญ” จะเป็นบุญอะไรก็ได้ ขอให้มีคำว่า “บุญ” อยู่ในชื่อจะอยู่หน้าหรือกลางหรือหลังก็ได้ ผมกำลังสร้างพระพุทธรูปมีนามอันเป็นมงคลนามว่า “หลวงพ่อบุญหลาย” จึงต้องให้พระภิกษุที่มีนามว่า “บุญ” จารแผ่นทองให้ เพื่อจะได้นำไปหลอมหล่อรวมเป็นองค์พระพุทธปฏิมาต่อไป

     สมัยเป็นเด็กเวลาที่เข้าเรียนวิชาเลขคณิตจะมีความรู้สึกว่าโลกนี้มีความสมบูรณ์แบบอย่างยิ่ง ผลลัพธ์จากการบวกลบคูณหาร จะต้องมีคำตอบที่สำเร็จรูปทุกครั้งไป หนึ่งบวกหนึ่งจะต้องเป็นสองทุกที ครั้นจะตอบว่าหนึ่งบวกหนึ่งเป็นหนึ่งหรือเป็นสาม คำตอบที่ได้คือผิด ก็ยังสงสัยอยู่ตลอดว่าทำไมมันจึงผิด วันหนึ่งพ่อสั่งให้เอากองทรายสองกองมารวมกัน กองทรายอย่างละกองก็เหมือนเลขหนึ่งสองตัว แต่พอนำมารวมกันกลายเป็นกองทรายเพียงหนึ่งกอง ถามพ่อว่าทำไมกองทรายหนึ่งกองกับกองทรายอีกหนึ่งกอง ทำไมมันไม่เป็นทรายสองกองเหมือนเลขคณิตที่ครูสอน พ่อบอกว่า “แนวโน้มในอนาคตเอ็งคงไม่เหมาะจะเป็นพ่อค้าหรอก เพราะหากค้าขายเอ็งจะขาดทุน หนึ่งบวกหนึ่งมันต้องเป็นสามสิ” คำตอบพร้อมกับเสียงหัวเราะของพ่อยิ่งทำให้งงหนักเข้าไปอีก