ปัญหาส่วนหนึ่งของมนุษย์มักจะมาจากการที่เราเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของคนอื่นมากเกินไป ถ้าลองหันมาอยู่กับตนเองเงียบๆสักพักจะอยู่ได้นานเท่าใด เรื่องนี้ดูเหมือนจะทำได้ไม่ยาก เพราะแต่ละวันเรามีเวลาอยู่กับตนเองอยู่แล้ว แต่เมื่อถึงเวลาปฏิบัติจริงๆกลับไม่ง่ายนัก นั่นเพราะสิ่งภายนอกเกื้อหนุนให้เราต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับคนอื่นอยู่เสมอ แม้ในเวลาที่อยู่คนเดียวก็ยังอยากฟังเรื่องของคนอื่น จากโทรทัศน์บ้าง จากหนังสือพิมพ์บ้าง หรือในโลกยุคนี้ก็ต้องเป็นสื่อสังคมออนไลน์ ที่ผ่านระบบอินเทอร์เน็ต เปิดไลน์ฟังว่าใครจะส่งอะไรมาให้ดูบ้าง เปิดเฟสบุ๊คว่าใครกำลังทำอะไร หรือสิ่งที่เราพึ่งโพสไปมีใครให้ความสนใจบ้าง
เวลาส่วนใหญ่จึงหมดไปกับเรื่องของคนอื่น ส่วนเวลาที่อยู่กับตนเองจริงกลับเหลือน้อยลง เวลาที่เหลืออยู่ยิ่งกระชับสั้นเข้ามา เด็กโตเป็นหนุ่มเป็นสาว คนวัยทำงานก็ง่วนอยู่กับงานที่ไม่มีวันสิ้นสุด หมดงานนี้อีกงานหนึ่งก็เข้ามาแทนที่ บางคนใช้เวลาทั้งวันกับงานที่ไม่ได้เรื่อง งานที่คนอื่นหามาให้เราทำ ส่วนเวลาของตนเองก็มักจะอ้างว่าต้องติดตามข่าวสารประเดี๋ยวจะพูดคุยสนทนากับคนอื่นไม่รู้เรื่อง
ยุคนี้เราปฏิเสธเทคโนโลยีไม่ได้ จำเป็นต้องใช้ ปัจจุบันพัฒนาไปมากจนแทบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ในแต่ละวันเราขาดสมาร์ทโฟนไม่ได้ ต้องนำติดตัวเสมอ ซึ่งเทคโนโลยีก้าวล้ำมาก จนอาจกล่าวได้ว่าเรามีอินเทอร์ใช้ได้ในทุกเวลา ดูเหมือนว่าชีวิตน่าจะมีความสุข แต่ก็ยังมีคนที่พยายามฆ่าตัวตาย ทั้งๆบางคนก็ไม่ได้ตายเพราะไม่มี แต่เสียชีวิตเพราะอารมณ์ชั่ววูบ เสียใจ น้อยใจ หมดหวัง ซึ่งเกิดขึ้นได้แทบทุกเวลา
เดือนที่ผ่านมาวันหนึ่งมีฝนตกหนักลมแรง โทรทัศน์เกิดหล่นลงมาและเสียสภาพไปเรียบร้อย ภาพหาย เสียงหาย ตั้งใจจะไปซื้อใหม่ร้านค้าก็ยังไม่เปิดให้บริการ จึงไม่ได้ดูโทรทัศน์เพราะเหตุขัดข้องบางประการ เมื่อไม่มีโทรทัศน์ก็ต้องหาอย่างอื่นทำ หาหนังสือมาอ่าน หางานอดิเรกที่ชอบทำ แต่ใจก็ยังคิดถึงโทรทัศน์ต้องซื้อหามาให้ได้ มันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตไปแล้ว เมื่อไม่มีจึงเหมือนกับขาดอะไรไปสักอย่าง
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ก็เริ่มชินกับความเงียบที่ไม่ต้องฟัง ไม่ต้องดูเรื่องราวของคนอื่นผ่านโทรทัศน์ จะเดินทางไปไหนก็ต้องมีความจำเป็นจริงๆ ต้องรักษาระยะห่าง พูดคุยน้อยลง จะเดินทางไปในสถานที่ที่อยากไปก็ยังไม่สะดวก จะอัพเดทภาพหรือเรื่องราวต่างๆ ลงเฟสบุ๊คภาพกิจกรรมใหม่ก็ไม่ค่อยมี ช่วงนี้จึงมีเวลาอยู่กับตนเองมากขึ้น
บางวันนั่งนิ่งๆอยู่กับตัวเองได้หลายชั่วโมง ความสงบจากภายนอกนำไปสู่ความสงบในภายใน ไม่พยายามเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น ฟังเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับเราน้อยลง เวลาส่วนหนึ่งจึงหมดไปกับการอยู่นิ่งๆ อยู่อย่างสงบ กลับได้พบกับความสุขที่ไม่ธรรมดา เป็นอารมณ์ที่โล่งสบาย จิตใจไม่วุ่นวาย เข้าใจตัวเองมากขึ้น การที่เรามา เราอยู่ เราทำงาน ก็เป็นเพียงกิจกรรมที่ทำให้สามารถผ่านวันเวลาไปได้ การที่เราฟัง เราดู เราอ่าน เราพูดคุยก็เป็นกิจกรรมที่ทำให้เรารู้ว่าปัจจุบันยังมีตัวตนของเราดำรงอยู่ในโลกร่วมกับคนอื่นที่ต่างก็หาอะไรทำเพื่อให้ผ่านวันเวลาไปได้
วันนี้แม้ร้านค้าจะเปิดให้บริการแล้ว โทรทัศน์มีขายแล้ว แต่กลับไม่อยากได้ การไม่มีโทรทัศน์ทำให้เขียนบทความได้มากขึ้น มีเวลาฝึกฝนตนเองมากขึ้น อยู่กับความเงียบได้อย่างสบายใจ อยู่กับความสงบก็ได้ จะอยู่ที่ไหนก็ได้ เพราะเราอยู่กับตัวเราเอง เรียนรู้ฝึกฝนในการมีชีวิตอยู่ วันนี้ยินดีแลพอใจจะอยู่กับความสงัดและความสงบไปอีกสักพักหรืออาจจะตลอดไป
พระมหาบุญไทย ปุญญมโน
06/06/63