กรุงเทพมหานครเคยได้ชื่อว่าเป็นมหานครแห่งเทวดา เพราะมีความเจริญรุ่งเรืองมากที่สุดในประเทศไทย เคยได้รับการกล่าวถึงว่าเป็นเมืองที่น่าอยู่และน่ามาเที่ยวติดอันดับโลก แต่เพียงชั่วเวลาเพียงไม่ถึงสองเดือน เมืองที่เคยเจริญรุ่งเรืองก็ต้องพบกับมหาอุทกภัยครั้งร้ายแรงที่สุดในรอบหลายสิบปี มองไปทางไหนพบแต่น้ำที่บ่าไหลเข้าท่วมอาณาบริเวณ น้ำทะลักมาไม่เลือกที่ บางแห่งจมอยู่ใต้น้ำ บางแห่งท่วมไม่มาก บางแห่งต้องเฝ้าระวังอย่างใกล้ชิด เพราะไม่รู้ว่าน้ำจะบ่าไหลเข้าท่วมเมื่อใด ผู้ที่บ้านเรือนถูกน้ำท่วมกำลังเดือดร้อน ส่วนบริเวณที่น้ำยังไม่ท่วมก็ต้องหวาดผวาไม่แพ้กัน คนกรุงเทพฯในยามนี้จึงเดือดร้อนกันไปทั่ว กรุงเทพมหานครกำลังจะกลายเป็นกรุงเทพมหานที

             เทศกาลลอยกระทงใกล้เข้ามาแล้ว กรุงเทพมหานครกำลังเผชิญกับมหาอุทกภัย น้ำท่วมกรุงเทพฯ แทบทุกพื้นที่การเดินทางไปมาลำบาก ตามสองริมฝั้งแม่น้ำเจ้าพระยาในยามนี้เห็นแต่กระสอบทรายและกำลังทหารที่เฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิด หากกระสอบทรายหรือพนังกั้นน้ำแตก กรุงเทพฯก็จะกลายเป็นเมืองบาดาล แม้ทุกวันนี้ก็ลำบากพออยู่แล้ว ถนนบางสายถูกปิดเพราะน้ำท่วมสูง รถราวิ่งไปไหนมาไหนลำบาก มีใครไม่ทราบบ่นให้ได้ยินว่า “เหมือนน้ำมีวิญญาณ มันเลือกท่วมเฉพาะแหล่งเศรษฐกิจ ตามโรงงานใหญ่ๆ แต่บ้านคนจนมันไม่ค่อยท่วม” วัดผู้เขียนเองน้ำก็ยังไม่ท่วม น้ำท่วมอยู่รอบๆแต่ไม่เข้าวัด นี่อาจจะเป็นเพราะเขตบางซื่อเป็นเขตที่มีพื้นที่สูงน้ำจึงยังท่วมมาไม่ถึง แม้ที่พักน้ำจะไม่ท่วมแต่ที่ศาลายา นครปฐม ตามปรกติจะต้องเดินทางไปทำงานทุกวัน น้ำท่วมสูงแล้ว ถนนถูกปิดหมดจึงไปทำงานไม่ได้

          สำนักฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธรรมยุต) ได้เปิดรับสมัครพระภิกษุที่มีความประสงค์จะเข้าอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธ)รุ่นที่ 18/2555 ซึ่งจะเปิดการอบรมพระสงฆ์เพื่อเป็นพระธรรมทูตไปเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสี่ทวีปทั่วโลก พระภิกษุรูปใดมีความประสงค์จะเข้าอบรมกรุณาดูรายละเอียดได้ตามประกาศของสำนักฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธ) ตามสำเนาที่นำเสนอนี้

         มนุษย์ทุกคนย่อมมีความหลังและความทรงจำที่ฝังแน่นอยู่ในดวงจิต แม้อยากจะลบให้เลือนหายไปจากจิตแต่ทว่าภาพแห่งอดีตมักจะตามติดเหมือนเงาตามตัว บางครั้งเป็นเพียงภาพที่เลือนลาง แต่บางครั้งกลับแจ่มชัดเหมือนภาพถ่ายที่ถ่ายนานแล้ว อาจจะลบเลือนหรือเก่าไปบ้าง แต่ทว่าเจ้าความหลังบางอย่างมันฝังแน่นจนยากที่จะลบออกได้ เป็นภาพแห่งความทรงจำที่ไม่เคยเลือนหาย เพียงแต่ว่าใครจะเลือกจำอะไร บางอย่างเราอยากลืมมันกลับจำ แต่บางอย่างเราอยากจำกลับเลือนลาง
 

            หากติดตามข่าวสารทุกวันตอนนี้ค่อนข้างจะมั่นใจได้ว่ากรุงเทพมหานครคงหนีไม่พ้นที่จะถูกน้ำท่วม เพียงแต่ว่าส่วนไหนเขตไหนจะท่วมมากหรือน้อย แม้คนที่เคยอาศัยอยู่ในกรุงเทพฯส่วนหนึ่งจะทะยอยอพยพหนีน้ำท่วมออกต่างจังหวัดบ้างแล้ว แต่ก็ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งยังมีความเชื่อว่าคงเอาตัวรอดได้จึงไม่ยอมอพยพไปไหน บางคนถึงกับประกาศว่าจะยอมตายอยู่ที่นี่ แม้ทางราชการจะประกาศให้ย้ายออกจากพื้นที่ก็ยังไม่ยอมเชื่อว่าเหตุการณ์จะเลวร้ายถึงขั้นวิกฤต มันยากที่จะเชื่อว่าน้ำจะท่วมกรุงเทพมหานครจริงๆ เพราะแม้จะเคยเกิดขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ทว่าไม่เคยเห็นว่าอุทกภัยครั้งนี้ร้ายแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
 

             แม่น้ำเจ้าพระยาเหมือนเส้นเลือดใหญ่ที่หล่อเลี้ยงชีวิตของผู้คนหลายล้านคน ผู้คนสองฝากฝั่งลำน้ำที่เคยใช้เป็นเส้นทางสัญจร ขนส่งสินค้า วันนี้เงียบเหงามองไปทางไหนมีแต่น้ำที่กำลังจะล้นฝั่ง เรือโดยสารที่เคยรับส่งผู้โดยสารก็พลันหยุดวิ่ง เรือขนส่งสินค้าก็หยุดเดิน เจ้าพระยาจึงเป็นเหมือนคนหนุ่มในวัยคึกคะนองที่กำลังจะแผลงฤทธิ์ได้ทุกเมื่อ เหมือนกำลังรอโอกาสว่าจะโจมตีจุดไหนก่อน
 

           ในช่วงนี้ประชาชนชาวไทยทั่วประเทศต้องใจจดใจจ่ออยู่กับข่าวน้ำท่วม  คนกรุงเทพฯเฝ้าติดตามข่าวว่าน้ำจะมาถึงเมื่อไหร่ บางพื้นที่มีคนไปออกันเต็มสะพานหรือคลองส่งน้ำ เฝ้าดูว่าแนวโน้มของน้ำจะไปทางไหน จะได้อพยพทัน ส่วนคนที่อยู่ในพื้นที่ที่ไม่ถูกน้ำท่วมก็ต้องเฝ้าติดตามว่าพื้นที่ไหนบ้างกำลังเดือดร้อนจะได้ไปช่วยเหลือทัน แต่สิ่งหนึ่งที่รับรู้ร่วมกันคือความเครียด ความเดือดร้อนที่เกิดจากภัยน้ำท่วม ผู้คนหวาดระแวงกันไปทั่วประเทศ บางแห่งกลัวสิ่งที่มากับน้ำ แถวบางบัวทอง นนทบุรีจับจระเข้าขนาดใหญ่ได้หลายตัว  กลัวน้ำยังไม่พอต้องมาเพิ่มความกลัวกับสัตว์ร้ายที่มากับน้ำเข้าไปอีก

       ช่วงนี้ต้องคอยติดตามข่าวสารอย่างใกล้ชิด เพราะเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าน้ำจะท่วมวัดหรือไม่ ดูข่าวไปก็ต้องคอยมองดูคลองข้างวัดไปด้วยว่าปริมาณของน้ำเพิ่มขึ้นหรือยัง คลองบางเขนใหม่อยู่หน้าวัด น้ำไหลลงที่แม่น้ำเจ้าพระยา หากเป็นเวลาปกติทางราชการจะผันน้ำเข้ามา ยิ่งในช่วงใกล้ลอยกระทงน้ำจะเอ่อคลองสามารถจัดงานลอยกระทงประจำปีได้สะดวก แต่ปีนี้ในคลองน้ำยังน้อย น้ำจากแม่น้ำเจ้าพระยายังไม่ทะลักเข้ามา หากไม่ได้ติดตามข่าวสารอะไรก็ต้องบอกว่า ทุกอย่างอยู่ในสภาพปกติ
 

          เฝ้าติดตามข่าววิกฤตน้ำท่วมมาหลายวันแล้ว ยังไม่เห็นทีท่าว่าน้ำจะลดหรือหมดไปเมื่อไหร่ แม้จะมีที่พักอยู่ในกรุงเทพมหานคร แต่สถานที่ทำงานอยู่ที่ศาลายา นครปฐม ต้องเดินทางไปเกือบทุกวัน ตั้งแต่วันจันทร์หน้ามหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยมีน้ำขังและเพิ่มปริมาณขึ้นทุกวัน ต้องนั่งรถยนต์ลุยน้ำเข้าไปทำงาน และทำงานด้วยความกังวลเพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่น้ำจะทะลักเข้าท่วม ทำงานไปเฝ้าดูทางน้ำไปนับเป็นความทุกข์ประการหนึ่ง