ไซเบอร์วนาราม.เน็ต

เว็บไซต์เพื่อพระพุทธศาสนา อารามหนึ่งบนโลกไซเบอร์

laithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithai

              เมื่อพวกเราถามถึงการเป็นอยู่ ภิกษุณีตอบว่า “รับประทาน(ฉัน) เท่าที่มี อะไรก็ได้พอประทังชีวิตไปวันๆ เงินสนับสนุนส่วนมากจะมาจากไต้หวัน เกาหลี ญี่ปุ่น พวกเราทำงานเพราะใจรัก ไม่มีเงินเดือน แต่อยากเห็นสถานที่ที่พระพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญทุกรกริยาทรมานพระองค์จนกระทั่งแทบจะเอาชีวิตไม่รอด มีสภาพดีขึ้น พวกเราก็ได้อุทาหรณ์ของพุทธองค์นั่นแหละเป็นกำลังใจ พวกเราสร้างโรงเรียนมาหลายปีแล้ว และเปลี่ยนครูไปหลายชุดแล้ว แต่ยังไม่เคยมีคนอินเดียยอมบวชเป็นภิกษุณีแม้แต่คนเดียว” ประโยคหลังเหมือนเป็นบทสรุปสำหรับทัศนะในการบวชของคนอินเดียในปัจจุบันได้เป็นอย่างดี

 

               ส่วนอีกแห่งหนึ่งคือโรงเรียนที่มหาโพธิสมาคมสร้างขึ้นที่ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา อยู่ห่างจากสระมุจลินท์ประมาณ 1 กิโลเมตร รอบๆบริเวณโรงเรียนมีป่าหญ้ากุสะที่พระพุทธเจ้าใช้รองนั่งก่อนจะตรัสรู้ หญ้ากุสะคล้ายๆ หญ้าคา แต่ไม่ใช้หญ้าคาเพราะเกิดเป็นกอเป็นพุ่มสูงท่วมหัว นุ่ม คล้ายต้นตระไคร้มากกว่าจะคล้ายหญ้าคา ตัวอาคารเรียนมี 3 ชั้น ๆ ละ 5 ห้อง ท่านศีลภัทร์พระภิกษุชาวศรีลังกาจากมหาโพธิสมาคม ผู้บริหารโรงเรียนเล่าให้ฟังว่า “โรงเรียนแห่งนี้มหาโพธิสมาคมเป็นผู้สนับสนุน และดำเนินการทั้งหมด ปัจจุบันมีนักเรียนประมาณ 300 คน การที่จะสนับสนุนให้คนอินเดียบวชเพื่อสืบศาสนาในปัจจุบันเป็นเรื่องที่ยาก เพราะอิทธิพลของฮินดูยังแรงอยู่ ที่บวชมาส่วนมากก็เพราะพวกเขาถือว่าเป็นอาชีพที่สบาย โดยเฉพาะที่วัดมหาโพธิ์ถือว่าเป็นแหล่งทำเงินที่สำคัญที่สุด อีกอย่างหนึ่งปัจจุบันอินเดียมีองค์กรที่ดูแลพระภิกษุชาวอินเดียโดยเฉพาะบริหารงานกันเอง จัดการบรรพชาอุปสมบทกันเองทั้งในฝ่ายมหายานและเถรวาท ดังนั้นมหาโพธิสมาคมจึงหันมาให้บริการด้านอื่นเช่นสร้างโรงเรียน โรงพยาบาลแทน”
           มีชาวอังกฤษคนหนึ่งชื่อซาร์บาที่เดินทางไปเยี่ยมชมโรงเรียนกับพวกเรา เมื่อเที่ยวชมโรงเรียนและฟังเรื่องราวเกี่ยวกับโรงเรียนจบแล้วกลับยกปัญหาอย่างหนึ่งขึ้นมาถามว่า “ทำไมเมื่อพระพุทธเจ้าหรือพระสงฆ์บรรลุธรรมคือเรียนสำเร็จแล้ว ยังต้องเดินจงกรมหรือนั่งสมาธิภาวนาอยู่อีก นิพพานคือจุดหมายสูงสุด ส่วนการเดินจงกรมและการนั่งสมาธิภาวนาคือทาง เมื่อถึงจุดหมายแล้วก็ไม่น่าจะเดินอยู่บนเส้นทางสายนั้นอีกต่อไป”

                ท่านศีลภัทร์ภิกษุชาวศรีลังกาจึงตอบว่าเพื่อเป็นการรักษาขนบธรรมเนียมปฏิบัติเพื่อเป็นประโยชน์ต่อผู้จะปฏิบัติต่อไป แต่ดูเหมือนว่าซาร์บาก็ยังพยายามถามคำถามเดิมอยู่นั่นเองเมื่อพบกับพระภิกษุรูปอื่นๆ ผู้เขียนคิดถึงสิทธารถะตัวละครสำคัญคนหนึ่งของเฮอร์มานน์ เฮสเส ที่เมื่อพบพระพุทธเจ้าปัญหาที่สิทธารถะถามคือ “ข้าพเจ้าไม่สงสัยเลยว่าพระองค์ตรัสรู้ สิ่งที่พระองค์รู้นั้นประเสริฐที่สุด แต่สงสัยว่าพระองค์ทำอย่างไรในคืนวันตรัสรู้โดยเฉพาะในเวลาที่ตรัสรู้” พระพุทธเจ้าตอบสิทธารถะสั้นๆว่า “พ่อหนุ่มเธอฉลาดเกินไป อย่าให้ความฉลาดเป็นกำแพงปิดกั้นเป้าหมายของเธอเลย”และในที่สุดแทนที่สิทธารถะจะบวชในพระพุทธศาสนากลับเดินทางแสวงหาสัจธรรมและปฏิบัติจนหายสงสัยตามแนวทางที่ตนคิดว่าถูกต้องที่สุด “เมื่อข้ามถึงฝั่งแล้ว เรือก็ไม่จำเป็นต้องแบกไปด้วย” น่าจะเป็นบทสรุปนี้กระมังที่ชาร์บาพยายามค้นหาคำตอบ “เรื่องโรงเรียนผมพออธิบายให้ฟังได้ แต่ปัญหาที่ชาร์บาถาม แม้ผมพยายามจะอธิบายอย่างไรดูเหมือนเธอก็ยังไม่หายสงสัย” ท่านศีลภัทรพระภิกษุชาวศรีลังกาบอกผู้เขียนเบาๆ 

เว็บไซต์ที่น่าสนใจ

กองธรรมสนามหลวง

กองบาลีสนามหลวง

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ

กรมการศาสนา

มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

บัณฑิตวิทยาลัย  มมร

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

สำนักฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธ)

เว็บไชต์นักศึกษาปริญญาเอก สาขาพุทธศาสน์ศึกษา มมร

 

วัดไทย

เว็บวัดในประเทศไทย

วัดไทยในต่างประเทศ

คณะสงฆ์ธรรมยุตUSA

 วัดป่าธรรมชาติ LA

พระคุ้มครอง

วัดธรรมยุตทั่วโลก

 

ส่วนราชการในประเทศไทย

มหาวิทยาลัยในประเทศไทย

ส่วนราชการในประเทศไทย

กระทรวงในประเทศไทย

 

หนังสือพิมพ์ไทย

ไทยรัฐ
เดลินิวส์
มติชน
ผู้จัดการ
กรุงเทพธุรกิจ
คม ชัด ลึก
บ้านเมือง
ข่าวสด
ฐานเศรษฐกิจ
ประชาชาติธุรกิจ
สยามกีฬา
แนวหน้า
โพสต์ทูเดย์
ไทยโพสต์
สยามรัฐ
สยามธุรกิจ
บางกอกทูเดย์

 

ข่าวภาษาต่างประเทศ

ข่าว CNN

ข่าว BBC

Bangkok Post

The Nation

หนังสือพิมพภาษาต่างประเทศ

เมนูสมาชิก