มนุษย์แต่ละคนย่อมมีความหวัง ซึ่งความหวังของคนแต่ละคนอาจจะเหมือนกันหรือต่างกันก็ได้ การตั้งความหวังแล้วเดินทางความหวังที่ตั้งไว้อย่างถูกวิธี แม้จะไปไม่ถึงสิ่งที่หวังไว้ แต่อย่างนั้นก็ยังมีจุดมุ่งหมายให้ก้าวเดินไปข้างหน้า ยังมีคนอีกส่วนหนึ่งที่ตั้งความหวังไว้ในสิ่งที่เป็นไปได้ยาก แต่พวกเขาก็ยังหวังและเดินตามความฝันนั้นอย่างไม่ยอมแพ้ บางคนฝันไว้ตั้งแต่เป็นหนุ่มจนกระทั่งวันเวลาผ่านไปหลายปี จากวัยหนุ่มกลายเป็นวัยชรา ความหวังนั้นยังไม่เคยเป็นจริง
เวลาประมาณสิบโมงเช้าหลวงตาไซเบอร์ฯเดินผ่านต้นมะขามใหญ่ข้างศาลาวัดเพื่อที่จะไปฉันภัตตาหารเพลที่งานฌาปนกิจของผู้เสียชีวิตคนหนึ่งที่ศาลาเมรุ บังเอิญเหลือบไปเห็นชายชราคนเก็บขยะกำลังนั่งดูอะไรสักอย่างที่ใต้ต้นมะขาม จึงเดินเข้าไปทักตามประสาคนรู้จักกัน เจตนาจะบอกให้ไปเอาวัสดุเหลือใช้นำไปขายตามปรกติ พอเอ่ยทักชายชราสะดุ้งรีบเก็บสิ่งที่อยู่ในมือซ่อนไว้ข้างหลัง เมื่อบอกว่า “ไม่เป็นไรเอาออกมาให้ดูบ้าง” พอได้เห็นจึงรู้ว่าเป็นสลากกินแบ่งรัฐบาลแผ่นหนึ่ง
ชายชราหัวเราะอายๆเมื่อหลักฐานปรากฏชัด “มันเป็นความหวังสุดท้ายของคนจนนะครับ หลวงตา เผื่อบางทีผมอาจจะกลายเป็นเศรษฐีในวันนี้ก็ได้ ถ้าหมกผมมีเงินล้านนะครับผมจะแบ่งถวายหลวงตาสักแสนหนึ่งเลยครับ หลวงตาจะได้มีเงินใช้ ขอเพียงแต่ให้ผมถูกรางวัลเท่านั้น” ตอนนั้นพึ่งคิดได้ว่าวันนี้เป็นวันที่คนอีกหลายล้านคนต่างเฝ้ารอความหวัง เป็นวันหวยออก
ชายชราประกอบอาชีพเก็บขยะขายมาหลายปี พอมีอยู่มีกินตามอัตภาพ แม้จะไม่ได้ร่ำรวยมากมายอะไรแต่ก็ไม่ถึงกับเดือดร้อน ยิ่งปัจจุบันโลกมีความเจริญขึ้นมาก วัสดุอุปกรณ์ที่เหลือใช้จึงถูกทิ้งเป็นขยะเกลื่อนเมือง ประเภทขวดเปล่า ลังกระดาษ หนังสือพิมพ์เก่ามักจะถูกทิ้งตามตรอกวอกซอยมากมาย สามารถเก็บไปขายได้ราคาดี เมื่อความเจริญมากขึ้นขยะที่เป็นเศษแห่งความเจริญก็ตามมาด้วย
ชายชราเคยเล่าให้ฟังว่า "เมื่อสมัยเป็นหนุ่มชายชราเดินทางจากบ้านเกิดในชนบทมายังกรุงเทพมหานครด้วยความมุ่งหมายเพื่อหางานทำหาเงินเพื่อชีวิตที่ดีกว่า ทำงานแทบทุกอย่างตั้งแต่คนงานก่อสร้าง คนงานตามโรงงาน พอมีเงินก็ใช้จ่ายในการเที่ยวจนหมด พอเที่ยวหมดเงินก็เริ่มทำงานใหม่ มีเงินก็กินและเที่ยวต่อ ชีวิตของคนงานในเมืองหลวงส่วนหนึ่งเป็นไปในทำนองนี้ หวังจะเก็บเงินสักก้อนเพื่อกลับไปตั้งต้นชีวิตใหม่ในชนบท แต่หลายปีผ่านไปความฝันยังไม่เคยเป็นจริง เพราะเงินจากค่าแรงหมดไปกับการเที่ยวเตร่ ชีวิตวัยหนุ่มความสุขอยู่ที่การได้เที่ยวตามใจปรารถนา ส่วนชีวิตในวัยชราความสุขอยู่ที่มีลูกหลานดูแล แต่ทว่าผมกลับต้องอยู่ตัวคนเดียวมานานแสนนาน ลูกหลานก็ไม่มี" ชายชราเหมือนรำพึงกับตัวเอง
ความฝันอย่างหนึ่งที่ชายหนุ่มเฝ้ารอคือการมีเงิน เนื่องจากการทำงานอัตราจ้างรายวันไม่พอเก็บ จึงลงทุนโดยการซื้อหวยและสลากกินแบ่งรัฐบาล ถูกรางวัลบ้างในบางครั้ง แต่ส่วนมากมักจะถูกกินเรียบ สลากของรัฐบาลไม่ค่อยกินแบ่ง ส่วนมากจะกินรวบ แต่ชายหนุ่มก็ยังคงเล่นหวยหวังรวยทางลัดเรื่อยมา พร้อมทั้งความหวังว่าสักวันหนึ่งจะร่ำรวยเป็นเศรษฐีมีเงินล้านกับเขาสักที เขารอเงินล้านจากสลากกินแบ่งรัฐบาลตั้งแต่เป็นหนุ่มจนกระทั่งแก่ชรา ถูกรางวัลบ้างแต่มักจะเป็นรางวัลเล็กๆ ยังไม่เคยได้เงินล้านตามที่หวังไว้สักที แต่เขาก็ยังมีความหวัง อย่างน้อยก็เป็นความหวังเดียวที่มีโอกาสรวยเป็นเศรษฐีเงินล้าน เหมือนคนจนอีกหลายล้านคนในบ้านนี้เมืองนี้
จากชายหนุ่มที่แบกความหวังของอนาคตไว้ที่นครหลวงเมืองที่ได้ชื่อเมืองแห่งเทวดาฟ้าอมร จนกระทั่งวันเวลาเปลี่ยนผ่านไปหลายปี ตอนนี้ย่างเข้าวัยชราแล้ว ชีวิตยังไม่ไปไหนจะย้อนกลับบ้านเกิดก็ไม่มีอะไรเหลืออยู่แล้ว พ่อแม่พี่น้องต่างก็คิดว่าเขาได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว ชายชราก็อยากให้ทุกคนคิดอย่างนั้นห้าสิบปีจากอายุสิบห้าปีจนปัจจุบันล่วงเข้าสู่วัยชราผ่านหกสิบปีจะเข้าวัยเจ็ดสิบปีอยู่รอมร่อ ยังตั้งตัวไม่ได้สักที กลายมาเป็นคนเก็บขยะขายหาเงินเลี้ยงชีพไปวันๆอย่างในปัจจุบัน บางวันก็ต้องขออาหารบิณฑบาตจากหลวงพ่อพอประทังชีวิตให้วันเวลาผ่านไปอย่าไร้จุดหมาย
แม้จะเคยบอกชายชราหลายครั้งแล้วว่า ถ้าอยากรวยมีเงินมีทองจริงต้องค่อยๆเก็บเงินที่ละน้อย ไม่ใช่หวังรวยทางลัดอย่างนี้ ชายชราได้แต่ยิ้มเหมือนจะยอมรับ แต่ไม่เคยทำตามยังคงมุ่งหน้าเดินทางความฝันของตนต่อไป นี่กระมังที่คนโบราณบอกว่า “ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก”
ความหวังจะเป็นเศรษฐีมีเงินล้านยังไม่เหือดหายไปไหน ชายชรายังคงเล่นหวยซื้อสลากกินแบ่งรัฐบาลทุกงวด จากเงินที่เก็บขยะขาย หากเขาเก็บเงินที่หามาได้นานหลายปี ป่านนี้ชายชราคงมีเงินล้านไปนานแล้ว แต่เพราะเขานำไปลงทุนที่ไม่มีทางได้คืน เงินที่หาได้จึงหมดไปทุกเดือน เป็นความฝันยิ่งใหญ่ของชายขราคนจนโดยแท้
"หากผมมีเงินล้านผมจะสร้างกุฏิถวายวัดสักหลังหนึ่ง สลักชื่อผมจารึกไว้ข้างๆกุฏิเลยครับ ชื่อของผมก็จะปรากฎให้คนทั่วไปได้เห็นจนกว่ากุฏิจะผุพัง ถึงตอนนั้นแม้ผมจะไม่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้แล้ว แต่ชื่อผมยังปรากฏให้คนเห็น" ชายชราเคยบอกความปรารถนาให้ฟัง
หลวงตาไซเบอร์ฯฉันเพลเสร็จกำลังจะเดินกลับกุฏิก็เดินสวนทางกับคนขายสลากกินแบ่งที่ขี่จักรยานผ่านมาพอดี เขาเอ่ยทักขึ้นว่า “หลวงพ่อช่วยซื้อสลากกินแบ่งให้สักใบหน่อยครับ เหลืออีกไม่กี่ชุดแล้ว ยังขายไม่หมดเลย วันนี้หวยออกแล้ว แต่สลากกินแบ่งยังเหลืออีกมาก” คนขายสลากกินแบ่งรัฐบาลที่มาจากจังหวัดเลย จอดรถหลีกทางและยื่นสลากที่เหลืออีกมากให้ดู ก่อนจะผ่านเลยไป
ตอนนั้นหลวงตาไซเบอร์ฯแม้จะอยากมีเงินล้านเหมือนคนอื่น แต่คงไม่ใช่วิธีการแบบรวยทางลัดจากการซื้อสลากกินแบ่งรัฐบาล โอกาสที่จะถูกรางวัลมีน้อยมาก แต่โอกาสถูกกินเรียบมีมากกว่า วันนี้จึงไม่มีความหวังเหมือนชายชราคนนั้น ผู้ที่ไม่มีความหวังจะไม่ผิดหวัง แต่ก็ไม่แน่หากชายชราคนนั้นได้เงินล้าน หลวงตาก็มีโอกาสได้เงินแสนตามที่ชายชราบอกไว้เหมือนกัน และอีกอย่างวัดอาจจะมีกุฏิหลังใหม่เกิดขึ้นอีกหนึ่งหลังก็ได้
พระมหาบุญไทย ปุญญมโน
01/07/55