ข่าวพระสงฆ์โดนมอมยาที่สถานีขนส่งหมอชิต และสถานีรถไฟหัวลำโพงโดยการถวายนมสดหรือเครื่องดื่มผสมยานอนหลับให้พระ จากนั้นไม่นานพระสงฆ์รูปนั้นก็หลับ ตื่นขึ้นมาอีกทีย่ามประจำตัวและทรัพย์สินประจำกายหายไป ส่วนตัวพระสงฆ์ก็ต้องเข้าไปนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล แม้ของที่ถูกโจรกรรมไปจะมีราคาไม่มากแต่มันเจ็บทั้งกาย ปวดทั้งใจ อ่านข่าวแล้วก็ต้องบอกกว่า มนุษย์ทุกวันนี้ช่างทำได้ลงคอ โลกนี้มีภยันตรายเกิดขึ้นได้กับทุกคนในทุกเวลาและทุกโอกาสหากประมาทพลาดพลั้งไปอาจเสียหายและเจ็บปวดหัวใจไปตลอดชีวิต
ไม่ได้เดินทางโดยรถยนต์โดยสารประจำทางมานานแล้ว หากจะเดินทางก็มักจะเป็นระยาทางใกล้ๆนั่งรถแท็กชี่ไปทำงานที่ศาลายา นครปฐมเกือบทุกวันใช้เวลาไม่นาน แต่การเดินทางโดยใช้รถยนต์โดยสารประจำทางนั้นนานๆจะมีสักครั้ง ตั้งแต่ปีใหม่มามีเพียงครั้งเดียวเดินทางจากนคนรราชสีมา ปลายทางที่สถานีขนส่งหมอชิต กรุงเทพมหานคร ลงจากรถโดยสารเห็นว่าเวลายังไม่มืดค่ำนักจึงนั่งพักเหนื่อยที่เก้าอี้ ไม่นานนักมีคนมาถามว่ามาจากไหน จะเดินทางไปไหนต้องการเช่ารถหรือไม่ จึงบอกปฏิเสธไป บอกเขาเพียงแต่ว่าวัดอยู่ไม่ไกลนั่งรถแท็กซีเดี๋ยวเดียวก็ถึงแล้ว แต่เนื่องจากมีสัมภาระสองสามถุงและย่ามประจำตัวอันเป็นกระเป๋าเดินทางที่สำคัญของพระสงฆ์อีกหนึ่งใบ
สถานีขนส่งหมอชิตผู้คนพลุกพล่านไม่รู้คนพวกนี้มาจากไหน จะเดินทางไปไหน ไม่นานนักมีคนนำนมสดกล่องหนึ่งมาถวาย ขณะนั้นกำลังหิว แต่เนื่องจากไม่ดื่มนมในตอนเย็น เพราะไม่ค่อยถูกกับท้องเท่าใดนัก หากเผลอดื่มตอนเย็นจะเกิดท้องเสีย จึงได้แต่รับและวางไว้ไม่ได้ดื่มลงไป สักพักมีเด็กเก็บขยะคนหนึ่งมายืนอยู่ใกล้ๆท่าทางคงหิวเห็นชำเลืองมองมาที่กล่องนมหลายครั้ง จึงยื่นให้เด็กคนนั้นไป เด็กคนนั้นรับกล่องนมไปและดื่มด้วยท่าทางที่มีความสุขและเดินจากไหน
อีกสองสามอาทิตย์ต่อมาจึงได้เห็นข่าวพระสงฆ์ถูกมอมยาที่สถานีรถไฟหัวลำโพงและสถานีขนส่งหมอชิต อ่านแล้วรู้สึกตกใจ เพระไม่แน่ใจว่าวันนั้นจะเป็นนมสดที่ผสมยานอนหลับของผู้ไม่หวังดีหรือไม่ หากไม่ใช่ก็ต้องขออภัย แต่หากใช่ปานนี้ย่ามคงหายไปแล้ว และคงถูกสวดลับหลังไปแล้ว เนื่องจากในย่ามมีเงินอยู่เพียงไม่กี่บาทมีพอค่ารถแท็กซี่เท่านั้น ได้แต่คิดย้อนหลังว่าวันนั้นโชคดีที่ไม่ได้ดื่มนม
การเดินทางนั้นหากมีเพื่อนร่วมเดินทางย่อมจะเป็นการดี จะได้มีคนคอยช่วยเหลือในยามคับขัน แต่หากเพื่อร่วมเดินทางนั้นมีแต่จะสร้างปัญหาสู้เดินทางคนเดียวดีกว่า แม้จะต้องระมัดรังมากขึ้นก็ตาม หากจะต้องเดินทางร่วมกับคนพาลทางที่ดีเว้นได้ควรเว้น เพราะความเป็นสหายไม่มีในคนพาล ดังที่แสดงไว้ในพระวินัยปิฏก มหาวรรค (5/247/263) ความว่า “ถ้าบุคคลพึงได้สหายมีปัญญา เที่ยวไปด้วยกัน เป็นนักปราชญ์คอยช่วยเหลือกัน เขาครอบงำอันตรายทั้งปวงเสียได้ พึงพอใจ มีสติเที่ยวไปกับสหายนั้น ถ้าไม่ได้สหายมีปัญญาเที่ยวไปด้วยกัน เป็นนักปราชญ์คอยช่วยเหลือกันพึงเที่ยวไปคนเดียว ดุจพระราชาทรงสละแว่นแคว้น คือราชอาณาจักร และดุจช้างมาตังคะ ละฝูงเที่ยวไปในป่าฉะนั้น การเที่ยวไปคนเดียวดีกว่า เพราะคุณเครื่องเป็นสหายไม่มีในคนพาล พึงเที่ยวไปคนเดียว และไม่พึงทำบาป ดุจช้างมาตังคะ มีความขวนขวายน้อย เที่ยวไปในป่าแต่ลำพังฉะนั้น”
คงไม่มีเฉพาะแต่พระสงฆ์เท่านั้นที่โดนหลอก ชาวบ้านและคนเดินทางอื่นๆก็คงถูกหลอก ถูกมอมยามามากต่อมาก แต่การหลอกพระสงฆ์ง่ายกว่า เพียงแต่ถวายน้ำดื่มหรือนมสด จากนั้นก็เฝ้าสังเกตุการณ์ ไม่นานพระก็หลับ คนหลับแล้วจะขโมยอะไรก็ย่อมกระทำได้ง่าย
หลวงพ่อที่วัดแห่งหนึ่งเคยเล่าให้ฟังว่า ในงานวัดหากมีการเจริญพุทธมนต์และนิมนต์พระสงฆ์ทรงสมณศักดิ์และเชิญแขกผู้มีเกียรติมาร่วมงาน ผู้มาร่วมงานย่อมมีหลากหลายอาชีพ แยกไม่ออกว่าใครมาจากไหน มักจะมีคนแต่งตัวดีน่าเชื่อถือแทรกอยู่ในกลุ่มคนในงานนั้นด้วย พอโฆษกประกาศให้โยมเจ้าภาพไปถวายไทยธรรมแก่พระสงฆ์ จะมีผู้หวังดีคอยถือกระเป๋าให้ เจ้าภาพก็นึกว่าเป็นคนที่ทางวัดจัดเตรียมไว้ให้ ส่วนวัดและพระสงฆ์ก็เข้าใจว่าเป็นผู้ติดตามหรือเป็นเพื่อนมากับเจ้าภาพ กลายเป็นช่องที่ว่างแห่งความเข้าใจผิดพอดิบพอดี ในขณะที่ถวายเครื่องไทยธรรมคงไม่มีใครอยากถือกระเป๋าไปด้วยถวายไปด้วย พอถวายเครื่องไทยธรรมแด่พระสงฆ์เสร็จหันกลับมากระเป๋าถือหายไปแล้ว พร้อมกับคนถือกระเป๋าก็พลอยหายสาบสูญไปด้วย
คนสมัยนี้เขาช่างคิดวิธีทำมาหากินได้แปลกๆ ยังมีอีกหลายเรื่องที่มีคนมาหลอกพระ บางทีแกล้งทำเป็นมานิมนต์พระไปเจริญพุทธมนต์ แจ้งสถานที่เสร็จจากนั้นก็ถึงเวลายืมของจากทางวัดเพื่อไปใช้ในพิธี ขนของขึ้นรถเสร็จทุกอย่างก็เรียบร้อย พอถึงเวลาพระไปเจริญพระพุทธมนต์ตามสถานที่ตามที่ระบุไว้ ก็ต้องหน้าแตกกลับมาเพราะไม่มีการจัดงาน แต่วัสดุอุปกรณ์ต่างๆสูญหายไปแล้ว โทรศัพท์ตามก็ปิดเครื่อง ยุคสมัยนี้การจะหลอกพระสงฆ์นั้นทำได้ไม่ยาก
หากใครไปนิมนต์พระสงฆ์ เมื่อพระท่านถามนั่นถามนี่ก็อย่าพึ่งกล่าวหาว่าท่านเรื่องมาก ท่านคงถูกหลอกมาหลายครั้งจึงต้องระวังมากเป็นพิเศษ ภัย อันตราย อุปสสรรคมักจะเกิดขึ้นจากคนพาล ดังที่แสดงไว้ในภยสูตร อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต (20/440/95) ความว่า “ดูกรภิกษุทั้งหลายภัยที่จะเกิดขึ้นทั้งสิ้นนั้นย่อมเกิดขึ้นแต่คนพาล หาเกิดขึ้นแต่บัณฑิตไม่ อันตรายที่จะเกิดขึ้นทั้งสิ้นนั้น ย่อมเกิดขึ้นแต่คนพาล หาเกิดขึ้นแต่บัณฑิตไม่ อุปสรรคที่จะเกิดขึ้นทั้งสิ้นนั้นย่อมเกิดขึ้นแต่คนพาล หาเกิดขึ้นแต่บัณฑิตไม่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพาลมีภัยเฉพาะหน้า บัณฑิตหาภัยเฉพาะหน้ามิได้ คนพาลมีอันตราย บัณฑิตหาอันตรายมิได้ คนพาลมีอุปสรรคบัณฑิตหาอุปสรรคมิได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภัยไม่มีมาแต่บัณฑิต อันตรายไม่มีมาแต่บัณฑิต อุปสรรคไม่มีมาแต่บัณฑิต”
ในอนาคตหากจะต้องเดินขึ้นเหนือล่องใต้ไปไหนมาไหนนอกจากจะมียาหม่องแก้วิงเวียนศีรษะ หน้ามืด ตาลาย ติดย่ามไปด้วยแล้ว คงจะต้องเฝ้าระวังผู้ไม่ไหวังดีในระหว่างการเดินทางไว้ให้มาก หากทำได้ไม่ควรรับของดื่มของกินจากคนที่ไม่รู้จัก เพราะอาจหลับแบบไม่รู้สึกตัวก็ได้ คนเราสมัยสมัยไว้ใจกันยาก เพราะหากโดนหลอกแล้วมันเจ็บทั้งกาย ปวดร้าวไปทั้งใจ
พระมหาบุญไทย ปุญญมโน
27/02/55