ไซเบอร์วนาราม.เน็ต

เว็บไซต์เพื่อพระพุทธศาสนา อารามหนึ่งบนโลกไซเบอร์

laithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithai

          มนุษย์เรานั้นหากยังไม่ถึงที่ตายย่อมมีเหตุให้รอดพ้นจากความตายจนได้ บางครั้งดูเหมือนวันเวลาในโลกมนุษย์นั้นถูกกรรมกำหนดมาให้แล้ว แต่ทว่ากรรมที่ทำใหม่หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์อาจจะส่งผลให้อายุที่กำลังจะถึงฆาตรอดพ้นอันตรายทำให้มีอายุยืนยาวต่อไปได้อีกหลายปี หากเชื่อในกฏแห่งกรรมย่อมยกให้กรรมบันดาล ส่วนผู้ที่เชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์อาจจะยกให้เป็นอำนาจของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ คนเรานั้นหากดวงยังไม่ถึงฆาตจริงๆอาจจะมีคนที่ดวงชะตาถึงฆาตขอไปก่อนก็ได้ 


          เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานกว่ายี่สิบปีแล้ว ปีนั้นหลวงตาไซเบอร์ไปเยี่ยมน้องสาวที่จังหวัดหนองบัวลำภู และจะเดินทางกลับจังหวัดเชียงใหม่ ตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมอาจารย์ที่วัดโพธิสมภรณ์จังหวัดอุดรธานี จึงนั่งรถยนต์ที่น้องสาวจ้างเหมาให้ไปส่งที่จังหวัดอุดรธานี ถนนระหว่างหนองบัวลำภูและอุดรธานีมีบางช่วงที่เป็นภูเขารกทึบด้วยแมกไม้นานาชนิด เพราะทางการได้กำหนดให้เป็นเขตป่าสงวน ก่อนออกเดินทางมีสามเณรรูปหนึ่งนำรูปหล่อหลวงปู่ขาว อนาลโยมาให้ พลางบอกว่าผมก็ไม่รับประกันว่าของจริงหรือปลอม จึงได้อาราธนาหลวงปู่ใส่ย่ามไปด้วย หลวงปู่ขาว อนาลโยเคยมาพักที่วัดจันทรประสิทธิ์แห่งนี้ และหลวงปู่ก็มีส่วนในการสร้างวัดป่าประจำหมู่บ้านบ้านสร้างเสี่ยน ตำบลหนองบัวใต้ อำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภูแห่งนี้ด้วย

 

          ในขณะนั่งรถชมสองข้างเดินเพลินๆ พอรถจะถึงวัดถ้ำกลองเพลเกิดคิดอยากจะกราบเจดีย์พิพิธภัณฑ์หลวงปู่ขาว อนาลโยขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ ตอนนั้นเจดีย์พึ่งเริ่มสร้างยังสร้างไม่เสร็จ หยิบรูปหล่อหลวงปู่ขึ้นมาดูจะจริงหรือปลอมไม่รู้ แต่น่าจะไปกราบหลวงปู่สักครั้ง จึงบอกคนขับให้แวะเข้าวัดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากถนนมากนัก
          วัดถ้ำกลองเพลซ่อนตัวอยู่ภายใต้หุบเขาภูพาน เต็มไปด้วยป่าไม้ มีอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่อยู่กลางหุบเขา จึงมีผลทำให้บริเวณวัดร่มเย็นมีสัตว์ป่านานนาชนิดแวะเวียนมาดื่มน้ำ พระภิกษุสามเณรบางรูปชอบที่จะนั่งตามริมขอบอ่างเก็บน้ำซึ่งมีกุฏิที่พักหลายหลังอยู่ใกล้ๆอ่างเก็บน้ำ อากาศจึงเย็นสบายตลอดปี วันนั้นฝนตกพรำตลอดทั้งวันแวะเข้าชมเจดีย์ที่เก็บบริขารและเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติหลวงปู่ขาว อนาลโย พร้อมทั้งพระเถระกรรมฐานอีกหลายรูป การได้เห็นประวัติและปฏิปทาของครูบาอาจารย์ทำให้เกิดความอิ่มใจ มีพลังในการปฏิบัติและศึกษาธรรม เพราะได้เห็นตัวอย่างของครูบาอาจารย์ที่เคยปฏิบัติมาก่อนแล้ว ท่านเหล่านั้นมีหลายรูปที่อัฏฐิของท่านกลายเป็นพระธาตุ ซึ่งแต่ละรูปจะมีสีแตกต่างกัน นัยว่าพระธาตุเหล่านี้เกิดจากภูมิธรรมของแต่ละรูป ส่วนมากจะมีความเชื่อกันว่าพระเถระรูปใดที่บรรลุธรรมคือเป็นพระอรหันต์ อัฏฐิจะกลายเป็นพระธาตุ อัฏฐิหลวงปู่ขาว อนาลโยที่เห็นในวันนั้นกำลังจับตัวเป็นก้อน บางแห่งมีสีขาว บางแห่งคล้ายดินแห้ง 

          หลวงตาไซเบอร์คุ้นเคยกับวัดถ้ำกลองเพลมาก่อน เพราะในเขตอำเภอหนองวัวซอสมัยนั้นมีพระอุปัชฌาย์เพียงรูปเดียวคือพระครูประสิทธิคณานุการ วัดบุญญานุสิทธิ์ ซึ่งเป็นอุปัชฌาย์ของผู้เขียนด้วย ปัจจุบันมรณภาพแล้ว เมื่อวัดแห่งใดมีการอุปสมบทก็ต้องนิมนต์พระอุปัชฌาย์จากวัดแห่งนี้ ผู้เขียนอุปสมบทใหม่ๆก็มักจะถูกเรียกให้เป็นพระอนุจรหรือพระติดตามพระอุปัชฌาย์ไปร่วมงานอุปสมบทบ่อยๆ วัดถ้ำกลองเพลก็เหมือนกันเมื่อใดที่มีพิธีอุปสมบทพระบวชใหม่ก็มักจะติดตามอุปัชฌาย์ไปเป็นประจำ จนรู้จักมักคุ้นกับครูบาอาจารย์ในยุคนั้นแทบทุกรูป สมัยนั้นวัดถ้ำกลองเพลอยู่ในอำเภอหนองวัวซอ จังหวัดอุดรธานี แต่ปัจจุบันอยู่ในอำเภอเมือง จังหวัดหนองบัวลำภู
          สมัยนั้นหลวงปู่ขาว อนาลโยยังมีชีวิตอยู่ แต่สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงแล้ว พูดน้อยหรือบางวันแทบจะไม่พูดเลย มีพุทธศาสนิกชนจากทั่วประเทศเดินทางไปกราบหลวงปู่ไม่เคยขาด ผู้ที่คอยต้อนรับประชาชนในสมัยนั้นก็คือหลวงปู่บุญเพ็ง ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสในสมัยนั้น  แม้หลวงปู่ขาวจะไม่พูดแต่คนก็ยังไปกราบนมัสการ สิ่งหนึ่งที่หลายคนพูดเหมือนกันคือ แม้หลวงปู่จะไม่พูด แต่ได้เห็นรอยยิ้มหลวงปู่แล้วรู้สึกอิ่มใจ เพราะหลวงปู่ขาวมีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเมตตา

          ผู้เขียนแม้จะไม่เคยจำพรรษาที่วัดถ้ำกลองเพล แต่ก็มักจะหาเวลาไปพักที่วัดแห่งนี้อยู่เป็นประจำ เพราะมีเพื่อนบวชจำพรรษาที่วัดถ้ำกลองเพลหลายรูป กิจกรรมอย่างหนึ่งของวัดถ้ำกลองเพลที่พระภิกษุสามเณรแทบทุกรูปจะต้องถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติโดยไม่ต้องมีใครบอกนั่นคือการสรงน้ำหลวงปู่ขาว วันละหนึ่งครั้งตอนเย็นๆประมาณสี่ห้าโมงเย็น จะมีพระภิกษุมารวมกันที่กุฏิหลวงปู่ จากนั้นก็จะพากันสรงน้ำหลวงปู่ วันใดที่มีพระภิกษุหลายรูปก็เพียงแต่ได้สัมผัสกายหลวงปู่ก็ถือว่าเป็นบุญแล้ว การได้อยู่ใกล้ชิดกับพระสงฆ์ผู้ทรงคุณธรรมเป็นบุญอย่างหนึ่ง จำได้ว่าครั้งหนึ่งขณะที่พระภิกษุกำลังพยุงร่างของหลวงปู่ไปที่บริเวณสรงน้ำนั้น มีสิ่งหนึ่งหล่นออกมาจากร่างกายของหลวงปู่ ได้ยินเสียงพระภิกษุรูปหนึ่งบอกว่า “หลวงปู่ให้ของดีรีบเก็บไว้” ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าสิ่งที่เก็บไว้นั้นคืออะไร ภายหลังที่หลวงปู่มรณภาพแล้ว ท่านอาจารย์รูปนั้นซึ่งปัจจุบันก็มรณภาพแล้วเหมือนกันได้บอกกับผู้เขียนว่า “สิ่งที่เก็บไว้ในวันนั้นพอเปิดดูอีกทีกลายเป็นพระธาตุสีม่วงอ่อนๆ” 
          วันนั้นหลังจากที่กราบเจดีย์ของหลวงปู่ขาวแล้ว จึงได้เดินทางต่อไปยังจังหวัดอุดรธานี จองตั๋วรถยนต์โดยสารประจำทางจุดหมายอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ได้เวลาออกเดินทางประมาณหนึ่งทุ่มตรง ในขณะที่เวลาในขณะนั้นพึ่งบ่ายสองโมงเท่านั้น จึงเดินทางรอเวลาที่วัดโพธิสมภรณ์ ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก ได้พบครูบาอาจารย์หลายรูป จากนั้นก็บอกให้รถยนต์ที่มาส่งเดินทางกลับ

 

          วัดโพธิสมภรณ์ตั้งอยู่ข้างๆหนองประจักษ์ฯ ปัจจุบันมีพระอุดมญาณโมลี(จันทร์ศรี จนฺททีโป) เป็นเจ้าอาวาส มีเจ้าคณะจังหวัดอุดรธานีอยู่จำพรรษาที่วัดแห่งนี้ด้วย สมัยนั้นคือพระศรีธรรมวงศาจารย์(ปาน ธมฺสาโร) ภายหลังได้รับการเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชเมธากร ปัจจุบันมรณภาพแล้ว และเจ้าคณะจังหวัดรูปใหม่ก็ยังอยู่ที่วัดนี้ปัจจุบันคือพระราชวราลังการ(สิงห์ อินฺทปญฺโญ)
          ใกล้เวลาหนึ่งทุ่มจึงเดินทางไปที่สถานีขนส่งประจำจังหวัด ก่อนรถจะออกเพียงสิบห้านาที กำลังจะก้าวขึ้นรถ พลันก็มีทหารท่านหนึ่งเดินมาสะกิดข้างเบาๆพลางบอกว่า “หลวงพี่ครับ ผมขอแลกที่นั่งกับหลวงพี่ ผมรีบผมจะขอไปก่อน หลวงพี่ไปรถคันหลังก็แล้วกัน”รถอีกคันเป็นเพียงรถสำรองหรือหากจะบอกว่ารถคันแรกที่กำลังจะออกเดินทางเป็นรถปรับอากาศรถนอนชั้นหนึ่ง แต่รถอีกคันที่ทหารคนนั้นขอเปลี่ยนเป็นเพียงรถปรับอากาศธรรมดาทั้งเก่ามากด้วย และยังมีกำหนดออกเดินทางเวลาสองทุ่มครึ่งห่างกันถึงชั่วโมงครึ่ง เมื่อเห็นสภาพรถแล้วใครๆก็ต้องปฏิเสธ 
          ทหารคนนั้นบอกว่าผมจ่ายเงินเพิ่มให้ก็ได้ ผมรีบจริงๆ เด็กประจำรถก็พูดอะไรไม่ออกได้แต่มองหน้า ในทำนองว่าตกลงกันเองก็แล้วกัน ผู้เขียนเองก็ต้องไปให้ถึงเชียงใหม่ไม่เกินเที่ยงวัน เพราะมีงานสำคัญรออยู่เหมือนกัน จำเพาะเจาะจงว่าต้องเป็นวันนั้นเท่านั้น
          จึงจำใจต้องเปลี่ยนรถ แต่ไม่ได้รับเงินจากทหารคนนั้นแต่อย่างใด ยังแอบคิดในใจอยู่ว่าที่อื่นก็ยังว่างทำไมอยากมานั่งตรงที่เรานั่งก็ไม่รู้ แต่เมื่อเขาบอกว่าจะรีบไป คงรีบจริงๆ ในที่สุดก็ยกที่นั่งเบาะหน้าหลังคนขับให้กับทหารคนนั้นเดินทางไปก่อน ส่วนผู้เขียนก็นั่งรออีกชั่วโมงครึ่ง รอคนคันที่เก่ากว่า พอรถเริ่มเคลื่อนยังเห็นทหารคนนั้นยกมือไหว้ในทำนองขอบคุณ
          รถยนต์โดยสารคันที่ผู้เขียนโดยสารไปด้วยไปถึงลำปางแล้ว แต่รถที่ออกเดินทางก่อนยังมาไม่ถึง จึงต้องจอดรอ แต่รถจอดมานานเกือบชั่วโมงแล้ว รถก็ไม่มีอะไรผิดปกติ เมื่อสอบถามจากคนขับรถ เขาบอกสั้นๆว่า “รถโดยสารคันที่ออกเดินทางมาก่อนนั้นประสบอุบัติเหตุ มีคนเสียชีวิตสองคนคือคนขับและทหารที่นั่งหลังคนขับ” 

 

          คนขับรถพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา แต่ผู้เขียนขนลุกและหนาวสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ เพราะที่เสียชีวิตนั้นก็คือทหารคนที่ขอแลกที่นั่งกับผู้เขียนนั่นเอง “ผมรีบผมขอไปก่อน”ถ้อยคำที่เขาบอกสั้นๆในตอนนั้นเหมือนกับจะสื่อความหมายว่า “ผมไปก่อนจริงๆ”
          วันนั้นถ้าไม่คิดอยากจะไปกราบหลวงปู่ขาว อนาลโย ที่วัดถ้ำกลองเพล ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะมีคนรีบไปก่อนหรือไม่ ขอโทษวันนั้นอาตมาก็ไม่ได้อยากให้ทหารคนนั้นแลกที่นั่งและเดินทางไปก่อนจริงๆ แต่ที่ยอมแลกที่นั่งเพียงเพราะเขาบอกว่าเขาจะรีบไป เวลาของมนุษย์ได้มาไม่เท่ากัน แม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านมานานมากแล้วคิดขึ้นมาเมื่อใดก็ยังขนลุก คนเราไม่ถึงที่ตายไม่วายชีวาจริงๆ

พระมหาบุญไทย  ปุญญมโน
27/04/54

เว็บไซต์ที่น่าสนใจ

กองธรรมสนามหลวง

กองบาลีสนามหลวง

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ

กรมการศาสนา

มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

บัณฑิตวิทยาลัย  มมร

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

สำนักฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธ)

เว็บไชต์นักศึกษาปริญญาเอก สาขาพุทธศาสน์ศึกษา มมร

 

วัดไทย

เว็บวัดในประเทศไทย

วัดไทยในต่างประเทศ

คณะสงฆ์ธรรมยุตUSA

 วัดป่าธรรมชาติ LA

พระคุ้มครอง

วัดธรรมยุตทั่วโลก

 

ส่วนราชการในประเทศไทย

มหาวิทยาลัยในประเทศไทย

ส่วนราชการในประเทศไทย

กระทรวงในประเทศไทย

 

หนังสือพิมพ์ไทย

ไทยรัฐ
เดลินิวส์
มติชน
ผู้จัดการ
กรุงเทพธุรกิจ
คม ชัด ลึก
บ้านเมือง
ข่าวสด
ฐานเศรษฐกิจ
ประชาชาติธุรกิจ
สยามกีฬา
แนวหน้า
โพสต์ทูเดย์
ไทยโพสต์
สยามรัฐ
สยามธุรกิจ
บางกอกทูเดย์

 

ข่าวภาษาต่างประเทศ

ข่าว CNN

ข่าว BBC

Bangkok Post

The Nation

หนังสือพิมพภาษาต่างประเทศ

เมนูสมาชิก