พึ่งจะผ่อนกล้องตัวหนึ่งหมดไปเมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมาคิดว่าคงจะพ้นภาระการเป็นหนี้แล้ว แต่เพราะความประมาทเลินเล่อ กล้องที่พึ่งหมดผ่อนก็หลุดมือหยุดการทำงานไปเฉยๆ ครั้นจะทิ้งก็ยังเสียดาย เพราะราคาค่อนข้างแพงถึงแพงมากสำหรับยุคสมัยนี้ จึงไปที่ร้านซ่อมกล้องส่งกล้องที่พึ่งชำรุดให้ร้านซ่อม พนักงานบอกว่าคงอีกหลายเดือนกว่าที่จะซ่อมเสร็จ แนะนำให้ใช้กล้องตัวใหม่ไปใช้ก่อน ช่วงนี้เงินทองเป็นของหายากจึงปฏิเสธไป ไม่มีก็ไม่ใช้ เพราะถึงจะมีก็ไม่ค่อยได้ใช้อยู่แล้ว ยุคสมัยนี้กล้องกลายเป็นสิ่งที่เกินความจำเป็นไปแล้ว
เจ้าของร้านเล่าให้ฟังว่า บริษัทผลิตกล้องหลายบริษัทกำลังจะเลิกผลิตกล้องถ่ายรูปแล้ว ที่เหลืออยู่ก็มีเพียงไม่กี่บริษัท และกล้องรุ่นใหม่ก็นานๆจึงจะผลิตออกมา เพราะคนรุ่นใหม่หันไปใช้โทรศัพท์ถ่ายภาพแทน เพราะโทรศัพท์มีเทคโนโลยีใหม่ๆที่ทำให้การถ่ายภาพสวยงามไม่แพ้กล้องถ่ายภาพ อีกทั้งการพกพาก็สะดวกใช้ประโยชน์ได้หลากหลาย มีเพียงคนไม่กี่ประเภทที่ยังใช้กล้องถ่ายภาพ
ที่ใช้กล้องจริงๆก็มีพวกที่ประกอบอาชีพเกี่ยวกับการถ่ายภาพต้องการภาพที่มีคุณภาพมากๆ พวกนักข่าว พวกถ่ายภาพกีฬาที่ต้องการภาพที่มีความละเอียดสูงๆ พวกนักท่องไพรที่ต้องการถ่ายภาพนก ภาพสัตว์ป่า เป็นต้น ส่วนคนทั่วไปก็เพียงแค่ใช้โทรศัพท์ก็สามารถถ่ายภาพได้แล้วและยังสะดวกในการนำเสนอผ่านทางสื่อสังคมออนไลน์ได้ง่ายกว่า
พนักงานยังเล่าเรื่องกล้องที่เป็นที่นิยมและเป็นที่ต้องการของคนถ่ายภาพ เชื่อไหมว่าไม่ใช่กล้องที่มีระบบที่ทันสมัยอันใด ไม่ใช่กล้องที่มีระบบโฟกัสที่รวดเร็ว ไม่ใช่กล้องที่เป็นระบบอัตโนมัติหรือออโต้โพกัส แต่กลายเป็นกล้องระบบแมนนวลหรือระบบที่คนถ่ายภาพควบคุมเองเกือบทั้งหมด ต้องวัดแสงเอง หาความคมชัดเอง อีกอย่างเลนส์ที่ใช้ในการถ่ายภาพก็เป็นเลนส์ประเทศทางเดี่ยว ไม่ใช่เลนส์ซูม
ดูเหมือนว่าที่พนักงานเล่าให้ฟังนั้น มันคล้ายกับโลกเมื่อประมาณสามสิบปีที่ผ่านมา เมื่อครั้งที่เริ่มเล่นกล้องใหม่ๆ เป็นกล้องฟิล์ม ต้องวัดแสงเอง หาความคมชัดเอง ภาพที่ได้จึงเป็นภาพที่ต้องใช้ฝีมือจริงๆ ผิดนิดพลาดหน่อยภาพก็ไม่ชัด แสงน้อยก็มืดเกินไป หรือหากแสงมากเกินภาพก็สว่างมากประมาณนั้น ยุคสมัยที่โลกเจริญด้วยเทคโนโลยี เหมือนกับว่ากำลังย้อนเวลากลับไปหาอดีตที่ผ่านมานานแสนนาน
กล้องประเภทแมนนวลกลับขายได้ดีพอประมาณ อีกทั้งราคารก็ยังแพงอีกด้วย อันที่จริงกล้องที่ส่งซ่อมก็เป็นกล้องประเภทนี้แหละ เลนส์ทางเดี่ยวไม่มีเลนส์ซูม ถ้าจะต้องการให้ภาพขยายก็ต้องเดินเข้าไปให้ใกล้วัตถุ วัดแสงเอง หาความคมชัดเอาเอง นึกว่าเรากำลังเดินย้อนกลับไปหาอดีต แต่กลับกลายเป็นกล้องที่มีคนใช้จำนวนหนึ่ง เป็นประเภทถ่ายภาพเพื่อการพักผ่อน ไม่ใช่ถ่ายภาพเพื่อการค้า
เราก็เป็นประเภทไม่ถ่ายภาพในงานพิธีใดทั้งนั้น แต่ถ่ายภาพในเมื่อต้องการพักผ่อน ประเภทต้นไม้ใบหญ้าก็สามารถถ่ายภาพได้ ถ่ายภาพเล่นๆเพื่อการพักผ่อน แม้จะมีโทรศัพท์ที่สามารถถ่ายภาพได้ดี แต่ก็ไม่ค่อยชอบถ่ายภาพด้วยโทรศัพท์สักเท่าไหร่ ยังคงชอบใช้กล้องแบบโบราณที่พนักงานร้านขายกล้องบอกว่าได้กลายเป็นกล้องที่กำลังเป็นที่นิยม
ยุคสมัยของเราคงเปลี่ยนไปแล้ว คงต้องใช้เวลาอีกหลายเดือนกว่าที่กล้องจะซ่อมเสร็จ วันนี้กลับรู้สึกสบายใจ สิ่งของบางอย่างเสียได้ก็ซ่อมได้ แต่ร่างกายของมนุษย์บางอย่างซ่อมไม่ได้ก็ต้องค่อยๆประคับประครองไม่ให้เกิดความเสียหาย การใช้ชีวิตไม่ควรประมาทเพราะหากพลาดพลั้งไปอาจจะซ่อมไม่ได้เลยตลอดชีวิต
โรคภัยไข้เจ็บเป็นสิ่งที่มีมาพร้อมกับการก่อกำเนิดเป็นมนุษย์ บางอย่างแสดงออกให้เห็นชัดเจน หากรักษาได้ก็รีบรักษา โรคบางอย่างไม่แสดงอาการซ่อนอยู่ภายใน รอคอยเวลาและโอกาสที่จะกัดกร่อนเกาะกินร่างกายที่อ่อนล้า มนุษย์ต้องอยู่กับโรคาพยาธิเป็นประจำ เพราะร่างกายคือรังของโรค ดังที่แสดงไว้ในคาถาธรรมบท ขุททกนิกาย ชราวรรค ความว่า “ปริชิณฺณมิทํ รูปํ โรคนิทฺธํ ปภงฺคุณํ” แปลว่า “รูปนี้(ร่างกาย)คร่ำคร่าแล้ว เป็นรังแห่งโรค” เมื่อเจ็บป่วยก็ให้รักษา อวัยวะบางส่วนอาจซ่อมหรือเปลี่ยนได้ เหมือนกล้องที่ชำรุดเสียหายถ้าซ่อมได้ก็รีบซ่อม แต่อวัยวะบางอย่างซ่องหรือเปลี่ยนไม่ได้ ต้องพยายามรักษาไว้จนกว่าจะหมดเวลาแห่งการใช้งาน กล้องก็มีเวลาในการงาน ดุจเดียวกับร่างกายมนุษย์ก็มีเวลาในการใช้งานจำกัด เมื่อได้ร่างกาย จิตใจและชีวิตมาแล้ว จงใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ในกรอบแห่งเวลาที่มีจำกัด
พระมหาบุญไทย ปุญญมโน
10/03/64