ไซเบอร์วนาราม.เน็ต

เว็บไซต์เพื่อพระพุทธศาสนา อารามหนึ่งบนโลกไซเบอร์

laithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithailaithai


               รู้สึกตัวอีกครั้งขอบฟ้าเบื้องบุรพทิศก็เริ่มมีแสงสีทองรำไร เสียงค้างคาวเริ่มบินกลับเข้าถ้ำแล้ว พระสงฆ์ก็ได้เวลาออกโคจรบิณฑบาต หลังเสร็จภัตตกิจจึงได้เล่าเรื่องฝรั่งคนนั้นให้หลวงพ่อฟัง ท่านยิ้มอย่างอารมณ์ดีบอกเพียงสั้นๆว่า “เมื่อเดือนก่อนมีฝรั่งนักท่องเที่ยวเสียชีวิตในถ้ำศพลอยขึ้นตรงที่ท่านกลางกลดพักอยู่พอดี ผีฝรั่งนี่แปลกไม่ยอมพูดภาษาไทย พูดแต่ฝรั่งเลยไม่มีใครบอกทางได้  เพราะผมก็พูดฝรั่งไม่ได้เหมือนกัน ท่านบอกทางผีฝรั่งว่าอย่างไร” หลวงพ่อเอ่ยถาม
               จึงบอกท่านไปว่า“ผมจำได้ลางๆว่าบอกให้ฝรั่งเดินตามธารน้ำขึ้นไปจากนั้นก็นั่งรถยนต์โดยสารไปที่สนามบินแม่ฮ่องสอนนั่งเครื่องบินไปลงที่เชียงใหม่ ต่อเครื่องไปที่กรุงเทพฯและขึ้นเครื่องตรงไปที่สหรัฐอเมริกา ผมบอกไปอย่างนั้นแหละครับ” 

 

 

               หลวงพ่อบอกสั้นๆว่า “ทำไมผีมันเหมือนคน ท่านพูดภาษาอะไรกับฝรั่ง”  จึงบอกว่า “พูดภาษาอังกฤษครับ บังเอิญผมเคยเรียนมาบ้างจึงพอฟังและพูดกันรู้เรื่อง” 
               “ผีฝรั่งคนนี้แปลกปรกติภาษาธรรมและภาษาจิต จะพูดกันรู้เรื่องในหมู่วิญญาณทั้งหลาย สามารถสื่อความหมายกันได้ มนุษย์อาจพูดกันหลายภาษา แต่วิญญาณส่วนมากจะพูดภาษเดียวกัน เรื่องทางจิตวิญญาณพูดยากอธิบายยากต้องประสบด้วยตนเอง” หลวงพ่อยิ้มเหมือนสงสัย
               “จากวันนั้นมาผมก็มีความสุขกับการทำสมาธิภาวนาหาความสงบที่หน้าถ้ำน้ำลอดแห่งนั้น กลางวันหลบเข้าป่าลึก  พอกลางคืนกลับมาหน้าถ้ำ วิญญาณฝรั่งตนนั้นไม่เคยย้อนกลับมาหาอีกเลยคงเดินทางกลับประเทศไปแล้วจริงๆ ผมก็ยังไม่เข้าใจจนถึงปัจจุบันนี้ว่าทำไมผีฝรั่งตนนั้นถึงกลับบ้านไม่ถูก จำทางกลับบ้านไม่ได้” ปุญญมโนก็ยังงงสงสัยกับเหตุการณ์ในครั้งนั้น
               การเรียนของผมน่าจะสิ้นสุดลงตั้งแต่วันนั้นแล้ว ถ้าไม่มีครูที่ไม่ทอดทิ้งศิษย์ยอดของอาจารย์ที่ปรึกษาคนนั้น  วันนั้นบ่ายคล้อยไปแล้วแสงตะวันเริ่มอ่อนแสงลงบรรยากาศเริ่มหนาวเย็น สรรพสิ่งรอบข้างกำลังจะเข้าสู่ความสงบเงียบเหมือนทุกวันที่ผ่านมา แต่ทว่าในท่ามกลางความสงบนั้น สามเณรรูปหนึ่งบอกว่ามีคนมาหาให้ไปพบที่ศาลาการเปรียญ ทั้งๆตอนนั้นก็ยังคิดไม่ออกว่าจะมีใครที่ไหนจะมาพบในท่ามกลางป่าเขาอย่างนี้ ในวันออกเดินทางก็ไม่ได้บอกจุดหมายว่าจะไปที่ไหนบอกสามเณรที่กุฏิรูปเดียวว่าจะไปแม่ฮ่องสอนเท่านั้นเอง 
               ความคิดก็หยุดชะงักเมื่อมองไปที่ศาลาเห็นชายผมขาวคนหนึ่งกำลังนั่งดื่มน้ำชาอย่างสบายอารมณ์ พอเห็นหน้าก็จำได้ทันทีเพราะชายคนนี้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวผมขาวโพลนทั้งศีรษะทั้งๆอายุยังไม่ถึงหกสิบปีแต่แก่เกินวัย ชื่อของชายผมขาวคนนั้นคือรองศาสตราจารย์ ดร.บุณย์  นิลเกษ อาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ของผมนั่นเอง
               รองศาสตราจารย์ ดร.บุณย์  นิลเกษพูดคุยสักพักก็บอกว่าเก็บเข้าของกลับวัดได้แล้ว พรุ่งนี้มีงานที่คณะผมมานิมนต์ท่านไปร่วมงาน  แค่งานที่มหาวิทยาลัยทำไมอาจารย์ต้องถ่อสังขารมาถึงที่นี่ด้วยเล่า สมัยนั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ

 

               ในช่วงที่เดินทางกลับเชียงใหม่เส้นทางคดเคี้ยวตามไหล่เขาหลายครั้งที่รถยนต์เก่าๆคันนั้นเผลอออกนอกเส้นทางเหมือนจะตกลงไปยังหุบเหวข้างล่าง ท่านอาจารย์ก็ได้แต่หัวเราะพลางบอกว่าคงแก่แล้ว ชีวิตก็เท่านี้แหละหวังอะไรมากไม่ค่อยได้ ที่เรียนจบปริญญาเอกกลายมาเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยในปัจจุบันนี้เพราะใจสู้อย่างเดียวเท่านั้น จากนั้นท่านอาจารย์ก็เริ่มเล่าความหลังให้ฟังว่า “ผมบวชที่วัดอนงคาราม เรียนจบปริญญาตรีที่เมืองไทย จากนั้นก็สอบชิงทุนไปเรียนต่อที่อินเดียเรียกว่าไปตายดาบหน้า จนกระทั่งจบปริญญาเอกมาได้ใช้เวลาถึงสิบปี ลาสิกขาออกมาเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่นี่แหละ ตั้งแต่เป็นอาจารย์ที่ปรึกษามานักศึกษาที่ผมให้คำปรึกษาเรียนจบกับทุกคน มีท่านมหารูปเดียวที่กำลังจะไม่จบ ไม่อยากเสียประวัติ อย่าทำให้ผมเสียประวัติเลย”
               จากวันนั้นเป็นต้นมาผมก็เริ่มเขียนวิทยานิพนธ์อย่างจริงจังภายใต้การดูแลของรองศาสตราจารย์ ดร.บุณย์  นิลเกษ ที่คอยให้คำปรึกษา ในที่สุดผมก็เรียนจบปริญญาโท กลายมาเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยในปัจจุบัน 

 

               ถ้าวันนั้นรองศาสตราจารย์ ดร.บุณย์  นิลเกษไม่ไปตามในวันนั้น ผมคงกลายเป็นพระป่าหรือพระธุดงค์กรรมฐานไปแล้ว อาจจะกลายเป็นเกจิอาจารย์ เจ้าสำนักหรืออาจจะลาสิกขาไปแล้วก็ได้ ทุกวันนี้ยังดีใจที่ได้เป็นผู้ให้วิชาความรู้แก่พระสงฆ์รุ่นใหม่ๆ ผมอยากให้พระสงฆ์มีการศึกษา หากอยู่ในศาสนาต่อไปไม่ได้ ลาสิกขาออกไปก็จะไม่ได้เป็นภาระแก่สังคม
             ปุญญมโนภิกขุจบการสนทนาในวันนั้นด้วยรอยยิ้มของผู้ที่น่าจะประสบความสำเร็จในการศึกษาแล้ว ปัจจุบันท่านเรียนจบปริญญาเอกสาขาพุทธศาสน์ศึกษาและเป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วัดบวรนิเวศวิหาร กรุงเทพมหานคร เปลี่ยนเส้นทางชีวิตจากพระป่ากรรมฐานกลายมาเป็นพระนักวิชาการ เพราะได้อาจารย์ที่ปรึกษาที่ยอดเยี่ยม


พระมหาบุญไทย  ปุญญมโน
เล่าเรื่อง
13/01/54

เว็บไซต์ที่น่าสนใจ

กองธรรมสนามหลวง

กองบาลีสนามหลวง

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ

กรมการศาสนา

มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย

บัณฑิตวิทยาลัย  มมร

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

สำนักฝึกอบรมพระธรรมทูตไปต่างประเทศ(ธ)

เว็บไชต์นักศึกษาปริญญาเอก สาขาพุทธศาสน์ศึกษา มมร

 

วัดไทย

เว็บวัดในประเทศไทย

วัดไทยในต่างประเทศ

คณะสงฆ์ธรรมยุตUSA

 วัดป่าธรรมชาติ LA

พระคุ้มครอง

วัดธรรมยุตทั่วโลก

 

ส่วนราชการในประเทศไทย

มหาวิทยาลัยในประเทศไทย

ส่วนราชการในประเทศไทย

กระทรวงในประเทศไทย

 

หนังสือพิมพ์ไทย

ไทยรัฐ
เดลินิวส์
มติชน
ผู้จัดการ
กรุงเทพธุรกิจ
คม ชัด ลึก
บ้านเมือง
ข่าวสด
ฐานเศรษฐกิจ
ประชาชาติธุรกิจ
สยามกีฬา
แนวหน้า
โพสต์ทูเดย์
ไทยโพสต์
สยามรัฐ
สยามธุรกิจ
บางกอกทูเดย์

 

ข่าวภาษาต่างประเทศ

ข่าว CNN

ข่าว BBC

Bangkok Post

The Nation

หนังสือพิมพภาษาต่างประเทศ

เมนูสมาชิก