มีผู้ท้วงติงว่าช่วงหลังๆมารู้สึกว่าไซเบอร์วนารามจะออกแนวโลกมากไป ขอบอกว่าเว็บมาสเตอร์ยังเป็นปุถุชนยังทำงานเกี่ยวข้องกับคนอีกหลายสถานะ ยังหนีโลกไม่ได้ อยากเห็นโลกสงบสันติสุข งานเขียนในช่วงหลังๆจึงออกแนวโลกมากไปหน่อย โลกกับธรรมะอยู่ด้วยกันได้ มีผู้เสนอว่าควรเปิดหน้าใหม่ “โลกกับธรรม” และจะช่วยเขียนเรื่องที่หนักไปทางโลก คนเขียนเป็นชาวบ้านธรรมดา ส่วน “ธรรมะ” ก็ให้ไปอ่านในหน้า “ธรรมะ” ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโลกก็มาอ่านในส่วนที่ว่าด้วย “โลก” จึงกลายเป็น “โลกธรรม”
เปิดหน้าใหม่ให้ตามข้อเสนอของผู้ยังไม่ประสงค์ออกนามแล้ว กำลังรอบทความจากผู้เสนออยู่ หรือหากผู้อ่านท่านใดมีเรื่องดีๆที่อยากเผยแผ่ขอเชิญได้ (เขียนฟรีไม่มีค่าตอบแทน) ภายใต้กรอบสั้นๆ “ไม่เขียนด่าหรือว่าร้ายใคร” โลกนี้ยังมีมุมดีๆให้มองอีกมาก แม้เว็บจะไม่โด่งดังก็ไม่เป็นไร จะพยายามเขียนในสิ่งที่ทำให้มองโลกในแง่ดีไว้ก่อน ส่วนใครจะด่าจะวิจารณ์เป็นเรื่องธรรมดา
การสรรเสรฺิญหรือนินนทาเป็นธรรมดาของโลก ดังที่พระพุทธองค์ทรงแสดงแก่อตุลอุบาสกในคาถาธรรมบท ขุททกนิกาย โกธวรรค(25/27/31) ความว่า "ดูกรอตุละ การนินทาหรือการสรรเสริญนี้มีมาแต่โบราณ มิใช่มีเพียงวันนี้ คนย่อมนินทาแม้ผู้นั่งนิ่ง แม้ผู้พูดมาก แม้พูดพอประมาณ ผู้ไม่ถูกนินทาไม่มีในโลก บุรุษผู้ถูกนินทาโดยส่วนเดียว หรือถูกสรรเสริญโดยส่วนเดียวไม่มีแล้ว จักไม่มี และไม่มีในบัดนี้ ถ้าว่าผู้รู้ใคร่ครวญแล้วทุกวัน ย่อมสรรเสริญบุคคลใด ผู้มีความประพฤติไม่ขาดเป็นนักปราชญ์ ตั้งมั่นแล้วในปัญญาและศีล ใครย่อมควรเพื่อจะนินทาบุคคลนั้นผู้เหมือนดังแท่งแห่งทองชมพูนุช แม้เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ก็ย่อมสรรเสริญบุคคลนั้น แม้พรหมก็สรรเสริญบุคคลนั้น"
การที่จะถูกสรรเสริญหรือถูกนินทาอย่างเดียวนั้นจึงไม่มีแม้ในอดีต ปัจจุบันและในอนาคต เขียนคนเดียวทำเว็บคนเดียวมาเกือบสองปีแล้วจึงมีทั้งคนสรรเสริญและนินทาเป็นเรื่องธรรมดาของโลก
เว็บมาสเตอร์ไซเบอร์วนาราม