สาระธรรมจากสมเด็จพระญาณวโรดม

           สรรพสิ่งทั้งหลายต่างดำรงคงอยู่ตามธรรมชาติ บางอย่างไม่มีค่าในตัวมันเอง แต่เมื่อนำสิ่งนั้นไปทำอย่างอื่นก็มีค่าขึ้นมา ดังเช่นดินธรรมดามีอยู่ทั่วไปในโลกมนุษย์ คนเดินดินเหยียบไปเหยียบมา บางคนถ่ายอุจาระ ถ่ายปัสสาวะแถมยังถ่มน้ำลายรดลงไปอีก ดินก็ไม่เคยโอดครวญ หันกลับมาดุด่าว่าร้ายผู้ที่กระเลย จึงมีคำเปรียบเทียบสำหรับคนที่มีใจหนักแน่นมั่นคงว่า “หนักแน่นไม่หวั่นไหวประดุจแผ่นดิน” ดินธรรมดาหากนำมาปั้นเป็นพระพุทธรูปก็จะกลายเป็นสิ่งที่คนกราบไหว้เคารพบูชา เป็นที่สักการะของชาวพุทธ สิ่งใดจะมีคุณค่าหรือไม่จึงอยู่ที่ว่าจะนำสิ่งนั้นไปทำอะไร สมเด็จพระญาณวโรดม(ประยูร สนฺตงฺกุโร) อดีตเจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทราวาส ได้เขียนสาระธรรมกับสิ่งทั้งหลายไว้อย่างน่าสนใจเรียบง่ายแต่ชัดเจน ลองอ่านดู

สาระธรรมจากสมเด็จพระญาณวโรดม(ประยูร สนฺตงฺกูโร)
           คนธรรมดาตายแล้วพักหนึ่งคนก็ลืม  พระพุทธเจ้าปรินิพพานหลายพันปีแล้วคนก็ยังไม่ลืม
           เด็กไม่มีใครไหว้ใครนับถือ             พอเป็นสามเณรคนไหว้คนนับถือ
           ลูกธรรมดาพ่อแม่ปู่ย่าตายายไม่ไหว้ พอลูกเป็นพระต่างพากันไหว้
           กระดาษเปล่าไม่มีใครไหว้              พอเป็นกระดาษมีรูปพระพุทธเจ้าคนพากันไหว้
           กระดาษเปล่าไม่มีใครเคารพ           พอเป็นกระดาษพระบรมฉายาลักษณ์คนพากันเคารพ
           กระดาษเปล่าไม่มีใครให้ความสำคัญ พอเป็นกระดาษประกาศนียบัตร ปริญญาบัตร คนพากันให้ความสำคัญ
           กระดาษเปล่าธรรมดาไม่มีค่า           พอเป็นธนบัตรใครๆก็ชอบ
           กระดาษเปล่าไม่มีใครรักษา            พอเป็นกระดาษเอกสารคนพากันรักษาคุ้มครอง
           กระดาษเปล่าไม่มีใครหวงแหน       พอเป็นกระดาษภาพเขียน คนพากันหวงแหนไม่ยอมให้ใคร

 
           กระดาษเปล่าไม่มีใครเก็บ             พอเป็นกระดาษหนังสือคนรักษาอย่างดี
           กระดาษเปล่าไม่มีอำนาจ             พอเป็นกระดาษคำสั่งมีอำนาจสั่งคนได้
           กระดาษเปล่าไม่มีความรู้สึก          พอเป็นกระดาษจดหมายทำให้เกิดความรู้สึก
           ผ้าธรรมดาไม่มีใครเคารพนับถือ     พอเป็นผ้าจีวรคนเคารพนับถือ
           น้ำธรรมดาไม่มีใครเคารพนับถือ     พอเป็นน้ำมนต์คนพนมมือกันเป็นแถว
           ดินธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้         พอเป็นพระพุทธรูปคนนำไว้เหนือหัว
           ลมธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้         พอเป็นลมเป่ากระหม่อมคนพนมมือรับ (โดยไม่รังเกียจกลิ่นปาก)
           ไฟธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้         พอเป็นไฟเทียนไฟบูชาพระ คนพากันให้ความนับถือไม่กล้าล่วงเกิน
           ต้นไม้ธรรมดาไม่มีใครกราบไหว้     พอเป็นต้นโพธิ์คนพากันกราบไหว้
           ต้นไม้ธรรมดาไม่มีใครเข้าใกล้       พอเป็นต้นไม้ให้หวยคนแห่เช้าไปหา
           ต้นไม้ธรรมดาไม่มีใครเกรงกลัว     พอเป็นต้นไม้ห่มผ้าคนไม่กล้ากล้ำกราย
           ทั้งนี้เพราะอะไร                         เพราะความสำคัญในด้านต่างๆของแต่ละอย่าง
 

สมเด็จพระญาณวโรดม(ประยูร สนฺตงฺกุโร)

อดีตเจ้าอาวาสวัดเทพศิรินทราวาส
 

ที่มา:สมเด็จพระญาณวโรดม(ประยูร สนฺตงกุโร),พระพุทธศาสนากับเวลา 10 นาที,กรุงเทพฯ: บริษัททรงสิทธิวรรณ จำกัด,2552, หน้า 133.