เพลงรักของดาไลลามะแห่งทิเบต

       คนไทยส่วนหนึ่งกำลังเรียกร้องประชาธิปไตยเป็นเวลาหลายวันมาแล้ว แต่ทิเบตเรียกร้องเอกราชเพื่อปกครองตนเองจากประเทศจีนเป็นเวลานานติดต่อกันห้าสิบปี เริ่มต้นจากปีพุทธศักราช 2502 ที่องค์ดาไลลามะลี้ภัยที่อินเดีย รัฐบาลจึงมอบเมืองธรรมศาลาให้เป็นที่พักพิง ทั้งๆที่ตอนนั้นเมืองธรรมศาลาได้ชื่อว่าเป็นเมืองที่มีแผ่นดินมากที่สุด แต่เมื่อองค์ดาไลลามะนำพาชาวทิเบตไปพักอาศัย ปัจจุบันเมืองธรรมศาลาได้กลายเป็นเมืองท่องเที่ยวที่มีนักท่องเที่ยวมาเยือนไม่ได้ขาด  
       มีช่วงหนึ่งที่หลวงตาไซเบอร์ไปจำพรรษาที่เมืองธรรมศาลา ประเทศอินเดีย เมืองนี้เป็นที่ตั้งของสำนักงานรัฐบาลพลัดถิ่นของทิเบต องค์ดาไลลามะ องค์ที่ 14 ประมุขทางศาสนจักรและอาณาจักรของทิเบตประทับอยู่ที่นี่ องค์ดาไลลามะมักจะมาพบปะกับผู้คนเสมอ บางครั้งเสด็จมาพระองค์เดียวเป็นการส่วนพระองค์ มานั่งที่ห้องสมุดใหญ่เหมือนพระหลวงตาธรรมดา ถ้าคนไม่เคยรู้จักก็จะต้องคิดว่าหลวงตามานั่งอ่านหนังสือตามปกติ
       ช่วงนั้นมีเวลาว่างจึงพยายามศึกษาค้นคว้าเรื่องเกี่ยวกับทิเบตหลายเรื่อง ในขณะเดียวกันก็ศึกษาภาษาทิเบตไปด้วย โดยเข้าเรียนประจำทุกวัน จนอ่านและเขียนได้บ้าง เพื่อฝึกภาษาอังกฤษไปด้วยจึงได้ลองแปลหนังสือได้หลายเล่ม เล่มหนึ่งเป็นหนังสือเล่มเล็กๆ ใช้ชื่อว่าเพลงรักของดาไลลามะองค์ที่ 6 เสียดายที่ทำต้นฉบับหาย จึงไม่ได้นำสำนวนภาษาอังกฤษมาเทียเคียง พระสงฆ์ที่ดำรงตำแหน่งสูงสุดของประเทศยังมีจินตนาการเขียนบทกวี ซึ่งเป็นบทกวีที่ได้รับการวิพากย์วิจารณ์มากที่สุดในทิเบต ลองอ่านดูอาจได้รับควางสงบได้บ้าง

        เพลงรักของดาไล ลามะ องค์ที่ 6 แห่งทิเบต              

1
ดวงจันทราโผล่พ้นหุบผาทางบูรพาทิศ
ประดุจใบหน้าแสนงามที่กำลังโปรยยิ้ม 
แต่ความงามที่ประทับในหัวใจข้าฯ 
คือดวงหน้าที่แย้มยิ้มของคนรัก

2
ความหนุ่มแตกหน่อเมื่อวันวาน
แต่วันนี้หลุดลอยไปเหมือนฟางแห้ง
เมื่อยามที่ความแก่ชรามาเยือน
ก็เหมือนกับคนเมาที่น้าวคันศรไปทางทิศใต้

3
ถ้าเพียงแต่ข้าได้วิวาห์
กับโฉมสคราญที่ข้าฯ รัก
คงสุขสันต์กว่าได้รับอัญญมณี
ข้า ฯ ควรจะเป็นเจ้าของที่นอนที่ลึกล้ำที่สุดประดุจมหาสมุทร

4
เธอมีกลิ่นกายที่หอมหวน
หวานใจของข้าฯ ราชินีแห่งถนนหลวง
เหมือนพลอยขาวที่ไร้ค่า
แม้จะถูกค้นพบ, แล้วก็จำต้องโยนทิ้งไป

5
ตราบใดที่ลูกสาวเจ้าของบ้าน
ยังเปล่งปลั่งสวยงามด้วยวัยสาว
ก็เหมือนกับการโหยหาลูกพีช (ลูกท้อ)
ที่กำลังสุกปลั่งอยู่บนต้นที่สูงลิบลิ่ว

6
ข้าฯ มิอาจหลับไหลได้ตลอดราตรี
เพราะกำลังจมอยู่ในห้วงสเน่หา
เอ่อล้นไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก
ที่อ่อนล้าและสิ้นเรี่ยวแรง
เพราะตลอดทิวาวารที่ผ่านมา
ข้า ฯ มิได้พบหน้าสุดที่รักเลย

7
บุปผาบานแล้วก็โรยรา
แต่มิได้ทำให้หมู่ภมรเศร้าโศกเสียใจ
พรหมลิขิตกำหนดชีวิตของเธอและฉัน
ให้จำพรากจากกัน
แต่ก็มิได้ทำให้เราต้องร้องไห้คร่ำครวญ

8
หยดน้ำค้างเกาะตัวบนดอกไม้
ส่องประกายระยิบระยับ
และเมื่อกระแสลมหนาว
พัดผ่านไปทางตอนเหนือ
ความหนาวเย็นจะต้องย้อนกลับมาอีกครั้ง
เพื่อขับไล่หมู่ภมรให้หนีไปจากมวลบุปผา

9
เพราะความอาลัยรักในทะเลสาบ
หงส์จึงเนาอยู่ในนั้นเป็นเวลาแสนนาน
แต่เมื่อหิมะแผ่คลุมทั่วทะเลสาบ
หงส์ก็ต้องจำใจอำลา
ด้วยความเศร้าโศกาอาลัย

10
ม้าไม้ถึงจะไร้ความรู้สึก
ก็ยังอดชำเลืองแลถึงสิ่งที่ผ่านมาไม่ได้
แต่สุดที่รักของข้าฯ ไร้ความกตัญญู
ไม่เคยชำเลืองแลมาที่ข้าฯ เลย

11
ข้าฯ ได้ชักธงบูชาขึ้นสู่ยอดเสา
เพื่อความโชคดีมีชัยของสุดที่รัก
เป็นเครื่องพิทักษ์ป่า อโจ เชลโง
อย่าได้เหยียบย่ำธงแห่งโชคชะตาของเธอเลย

12
น้ำฝนหลั่งลงชะโลมดิน
เพลงรักเขียนด้วยสีขาวดำ
ความรักไม่อาจเขียนออกมาได้
แต่จะจารึกอยู่ภายในหัวใจตราบนานเท่านาน

13
เอกสารที่ถูกประทับตราตามกฎหมาย
ไม่สามารถกล่าวถ้อยคำที่คมคายได้
แต่ตราประทับ(มุทรา)ในหัวใจ
เต็มไปด้วยความจริงและยุติธรรม

14
ดอกฮอลลิฮอกเบ่งบานแล้วก็โรยรา
เหมือนเครื่องสักการะเหนือแท่นบูชา
มิได้ปล่อยให้ผึ้งหนุ่มสีน้ำเงินอยู่เบื้องหลังเลย
โปรดนำข้า ฯ เคียงคู่ไว้กับเธอ
เหนือแท่นบูชา

15
ถ้าข้าฯ ถูกคนรักขโมยหัวใจไป
จะสละโลกเพื่อธรรมอันศักดิ์สิทธิ์
ความหนุ่มของข้าฯ
จะเป็นการแสวงหาที่ยาวนาน
ด้วยการปลีกตัวในมรดกธรรม

16
ตัวข้าฯ มีความโน้มเอียงไป
เพื่อศึกษาหลักธรรมคำสอนของลามะ
แต่ภายในจิตกลับเก็บซ่อนความลับ
ที่ครุ่นคิดคำนึงถึงแต่สุดที่รักไว้

17
แม้ว่าในขณะที่กำลังบำเพ็ญสมาธิภาวนา
ใบหน้าของลามะก็ไม่เคยปรากฏต่อสายตาเลย
แต่สิ่งที่ปรากฏขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า
กลับเป็นใบหน้าที่กำลังแย้มยิ้มของคนรัก

18
ถ้าหากข้าฯ ปฏิบัติสมาธิเพื่อมุ่งต่อธรรมะ
อย่างเอาจริงเอาจัง
เหมือนที่ได้ใคร่ครวญถึงคนรัก
ข้าฯ คงจะได้บรรลุธรรม
ในชาตินี้อย่างไม่ต้องสงสัย

19
หิมะบริสุทธิ์แห่งดัคปะ เชลริลล์ **
ดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์
หยาดน้ำค้างที่ล้ำค่า
บนยอดหญ้า แห่ง นาคา-วัชระ
ทิพยโอชะจากอาหารทิพย์
ความตื่นเต้นเร้าใจในรสสุราที่เยชิ ขันโดร
การจุติใหม่ก็เหมือนกับสาวบริสุทธิ์ที่น่าลุ่มหลง
จะเฝ้ารักษาผู้ดื่มกินจากการเกิดใหม่
ในภพที่ต่ำกว่า
ถ้าดื่มสุราทิพย์ด้วยจิตทัศนะที่ถูกต้อง

(**ตามทัศนะของนักวิชาการชาวทิเบต บอกว่าเพลงบทนี้ เป็นการแปลที่ผิดไปจากความหมายของบทเพลงที่สูงส่ง  เพลงบทนี้คือตันตระอันบริสุทธิ์ และเป็นการเปิดเผยบางส่วนด้วยความเชี่ยวชาญในตันตระของซังยัง กยัตโส)